هوش مصنوعی: چشمم به ناز و زیبایی تو افتاد و این عشق و محبت در دل من بیشتر شد. حالا خواب و آرامش برایم مانند گلی زیباست که در دلم نشسته و میوه عشق تو را می‌چشم.

هوش مصنوعی: هر نوع زیبایی و جذابیتی که وجود دارد، به خاطر درمانی است که من پیدا کرده‌ام. در غیر این صورت، از درد و رنج، هیچ نشانی در دل من باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: آزادی و آزادگی مانند سروی بلند و بی‌نقص است. من از اینکه هیچ چیز برای ارائه به دیگران ندارم، خجالت نمی‌کشم.

هوش مصنوعی: دوزخ از آب من سرد می‌شود، چرا که شرم و ندامت گناهانم باعث سستی و ناتوانی‌ام شده است.

هوش مصنوعی: اگر مانند اثر پا روی زمین بمانم، در کوچه‌ای که رفته‌ام، برق و باد به قدری وجود دارد که پاهایم در گل گیر می‌کند.

هوش مصنوعی: من از یگانگی و یکپارچگی در معنا و حقیقت توحید سخن می‌گویم، اما می‌ترسم که دو زلف یار باعث شود دل‌های من به دو بخش تقسیم شود.

هوش مصنوعی: بی حجاب و بدون پنهان‌کاری، افشا کردم کارهایی را که نباید انجام می‌دادم. حالا با کمال شرمندگی از یار انتظار عفو و بخشش دارم.

هوش مصنوعی: با دلی پر از درد و زخم به یاد آن تیغی که آرامش را از من گرفته، ناله می‌کنم. ای کاش آن تیغ، رهایی و درمانی برای من به ارمغان بیاورد و مرا از این وضعیت نجات دهد.

هوش مصنوعی: من چگونه از درد عشق شکایت کنم؟ وقتی که عقل من، این گواهی را به من می‌دهد که تنها راه نجاتم از این زنجیر، عشق است.