هوش مصنوعی: درد جدایی تو به شکل عجیب و غریبی در زندگی‌ام گنجانده شده است، شاید این احساس نادرست را در نامه‌ام ثبت کند.

هوش مصنوعی: من از هیچ‌کس شکایتی ندارم، زیرا مانند دانه‌ای الماس که از آب خود بوجود آمده، به سختی و محکم بودن خود ادامه می‌دهم.

هوش مصنوعی: زمانی که مانند نور خورشید وجودم روشن شود، هرچند روزگار مرا بدون حمایت و محافظت رها کند.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که حتی اگر دیدگاه فردی کوچک و محدود باشد، باز هم می‌تواند از طریق آن، زیبایی‌ها و دل‌گشایی‌های جهان را تجربه کند. به عبارتی، داشتن نگاه مختصر نسبت به دنیا، مانع از درک زیبایی و شادی نمی‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که آرزوی من به پایان برسد و به حالت محو شدن درآیم، هر حرکت و نشانه‌ای که ببینم، برایم به مانند سرابی خواهد شد که مرا هدایت می‌کند.

هوش مصنوعی: من مثل تیر هستم که تا به هدف نزنم، در هیچ جایی آرام نمی‌نشینم. حالا نمی‌خواهم به بیچاره‌ای که همسفر من می‌شود، آسیب برسانم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که مانند حبابی سبک و بی‌وزن هستم، باید بدانم که زور باد مساعد است و از امواج خطر احساس اطمینان می‌کنم.

هوش مصنوعی: هرچه که موهایم به خاطر پیری سفیدتر می‌شود، امیدهایم همچون شمعی در سپیده‌دم کوتاه‌تر می‌گردد.

هوش مصنوعی: در هیچ مکانی نمی‌توانم آرامش را از شوخی‌های تو بیابم، چرا که نگاه تو باعث سردرگمی و پریشانی من شده است.

هوش مصنوعی: به خاطر اشک‌هایم دست‌هایم را شستم، چرا که جز ذوب شدن مانند شمع، نتیجه‌ای از این چشم‌های تر به دست نیاوردم.

هوش مصنوعی: عشقم به قدری مرا فریب داد و مجذوب کرد که نه تنها زندگی‌ام را فراموش کردم، بلکه آخرت و همه چیز دیگر برایم غیرمهم شد. انگار همه چیز به اندازه دو قطره اشک از جلوی چشمانم افتاد.

هوش مصنوعی: من به دلیل کم‌هوشی خودم غم و اندوهی را تحمل می‌کنم. خوش به حال کسی که بدون این که از حال و روز من باخبر باشد، به زندگی‌اش ادامه می‌دهد.

هوش مصنوعی: عشق، برای عاشقان به مانند چهره‌ای دلنشین می‌باشد. دل من به خاطر سوختن عاشقانی که مانند شرر (جرقه) هستند، به حرف من گوش می‌دهد و باز می‌شود.