هوش مصنوعی: نیازی به خون گرم و جگر نیست؛ داغی که وجود دارد، زودتر از آنچه انتظار می‌رود، از خود روشنایی به همراه دارد.

هوش مصنوعی: غنچه‌ای که هنوز شکفته نشده، چگونه می‌تواند با خون گرم پیوند برقرار کند؟ در حالی که من بدون حوصله و بی‌توجه هستم؟

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که صدای ناله‌اش برای کسی آشنا نیست، همچون زهر است؛ مانند گیاه بیگانه‌ای که در باغ رشد کرده و با آن فضا سازگاری ندارد.

هوش مصنوعی: آزادگان دلسوز، به خاطر ناملایمات زندگی ناامید نمی‌شوند، همچنان که گل‌های آسیب‌دیده در برابر طوفان نمی‌خشکند و از زیبایی و شگفتی خود دست نمی‌کشند.

هوش مصنوعی: من از فصل پاییز بی‌دغدغه‌ام و از بهار هم بی‌خبر، زیر سایه‌ی خودم به تماشای باغ می‌پردازم.

هوش مصنوعی: آیا می‌دانی که با ویژگی‌های منفی، چه خطراتی برای کسانی که نیکوکارند به وجود می‌آید؟ پرواز زاغ نشان‌دهنده‌ی ناپسندی آن است و برتری نیکان را نمی‌تواند نشان دهد.

هوش مصنوعی: دل زندگی‌اش را از نفس خاموشی می‌گیرد؛ نسیم، جان را به چراغ می‌بخشد.

هوش مصنوعی: به دلخوشی و آزادی نظر نکن که تغییرات و امیدها در آسمان نمی‌تواند زندگی را بهبود ببخشد. راهی برای دستیابی به خوشی واقعی در این دنیا وجود ندارد.