هوش مصنوعی: بیدار شو و از هوای صبحگاهی و لطافت بهار لذت ببر؛ این لحظه‌ای خالص و بدون آلودگی است که باید در دل خود نگه‌داری.

هوش مصنوعی: با مشکل و درد خود، مرا که خاکسار هستم، از روی گردباد دور کن و غبار را پخش نکن.

هوش مصنوعی: به آسانی می‌توان شب قدر را در خواب گذراند، اما نباید صبح بهار را در خواب بگذرانیم.

هوش مصنوعی: از نگاه او به یک چشم برهم زدن راضی هستیم و برای رسیدن به عشق و محبت، تلاش و انتظار زیادی کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: خروج از دنیای وظایف و مسئولیت‌ها، هدیه‌ای ارزشمند است که تنها افرادی دیوانه می‌توانند از خدا بخواهند تا دوباره بهار را تجربه کنند.

هوش مصنوعی: خون بی‌اختیار از لب زخم می‌چکد و نمی‌توان دهان کسی را که در حال شکایت و ناله است، بست.

هوش مصنوعی: با روی سخت و استوار، می‌توان از یک شخص بخیل چیزهایی به دست آورد. همچنان که آهن از صخره‌های سخت، جرقه‌ای را به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: همه در زیر آسمان به طور ناگهانی ناپدید می‌شوند، اما این صدف بی‌صبر هرگز هیچ گوهر ارزشمندی را نمی‌بندد.

هوش مصنوعی: من در تلاش برای شکار، بی‌هدف و بی‌جا ضربه نمی‌زنم؛ بلکه با آرامش و تدبیر، شکارم را تسخیر می‌کنم.

هوش مصنوعی: در شب بیدار باش، چرا که شب در برابر چشمان باز، می‌تواند روشنایی روز را به تصویر بکشد.

هوش مصنوعی: اگر تحمل درد و رنج تو را نداشتم، به خاطر زیبایی که در دل دارم و دلم پر از غم است، چشم‌های حسود را از خود دور می‌کنم.