هوش مصنوعی: دل لاله زار از عشق تو آتش گرفته و بهار برای حفاظت از زیبایی آن به شکل غنچه درآمده است.

هوش مصنوعی: جستجوی تو، آرامش من را از دنیا گرفته و مانند کبکی که به دنبال جایی می‌گردد، نتوانسته‌ام به کوهسار برسم.

هوش مصنوعی: آشکار است که نمی‌توان آیه‌ای که خود نشان رحمت است را با چاقو و خشونت زدود یا از بین برد. این عمل بی‌رحمی و نادرستی است که به چنین خط زیبایی و گرانبهایی آسیب برسانیم.

هوش مصنوعی: در شب بیدار بمان که خورشید در روز، جایی بر چشم شبنم شب زنده‌داران خواهد گذاشت.

هوش مصنوعی: روزی از طریق سخن خود با تأثیرگذار، به شکلی که کلامش مانند نیشی برخوردار از جواهرات درخشان باشد، می‌تواند به وقوع بارش‌های بهاری و شگفتی‌های طبیعت منجر شود.

هوش مصنوعی: همانطور که یک چوب خشک از نزدیکی و ارتباط با حالت‌های معنوی و روحانی به سبزی و حیات می‌رسد، به همین ترتیب ممکن است افرادی که در وضعیت خوشایند و روحانی قرار دارند، بتوانند چیزهای خشکی مانند چوب را به زندگی و رشد تبدیل کنند.

هوش مصنوعی: غیرت نمی‌تواند به چیزی که از دیگری است وام بگیرد و در آن ذوب شود. اصل و جوهر احساسات واقعی از دل برمی‌خیزد، مثل آتشی که از چوب درخت چنار زبانه می‌کشد.

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توانم دور از زیبایی و ارزش‌های معنوی زندگی کنم. احساس یتیمی و نادانی همیشه همراه من خواهد بود و نمی‌توانم آن را فراموش کنم. من فردی خاکی و ناچیز هستم.

هوش مصنوعی: دشنام تلخ صائب کافی است، نیازی به تعریف و توضیح نیست؛ من به شیرینی این فرد خوشگوار راضی‌ام.