هوش مصنوعی: ای گل نرگس که با لب‌های زیبایت در خلوت فرو رفته‌ای، اما در همین حال پرده‌های سکوت و جهان را شکسته‌ای.

هوش مصنوعی: شما مانند برق، سریع و سبکتر از هر چیزی هستید و در عین حال، همانند کوهی سنگین و محکم، در هیچ جا دچار سردرگمی نیستید و در هر مکانی آرام و ساکن به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: در تو ترکیبی از ظاهر و باطن وجود دارد؛ ظاهرت نرم و مقبول است، اما عمق وجودت پر از راز و لطافت است. تو در جلوه‌ای زیبا و دل‌نشین هستی و به آرامی از دیگران فاصله گرفته‌ای.

هوش مصنوعی: تو در مصر زندگی می‌کنی و به سرزمین کنعان رسیده‌ای، اما هنوز هم از تأثیر غم و جدایی یوسف غریب‌تر هستی؛ چون صد لیاقت و ارزش را در وجودت پنهان کرده‌ای.

هوش مصنوعی: چشم‌های بد از تو دور باشند، زیرا مانند کودکی که اشک می‌ریزد، تو در هر کوچه‌ای که وجود دارد، به سرعت دویده‌ای.

هوش مصنوعی: هرچند دل من ارزش زیادی ندارد، اما عشق و غرور تو را بی‌اجازه به کسی واگذار نکن، چرا که تو مانند یوسف گرانبهایی هستی که باید از دست نرود.

هوش مصنوعی: غیر از این که با نگاهی ترحم‌آمیز از دور به من نگاه می‌کنی، ای سنگدل، از زندگی صائب مسکین چه چیزی را دیده‌ای؟