هوش مصنوعی: تو با نوشیدن شراب خوشگوار، چهره‌ای زیبا و گلگون به خود گرفته‌ای و دل‌های بسیاری را که همچون پرندگان در قفس هستند، به عشق و شوق به سمت خود جلب کرده‌ای.

هوش مصنوعی: نگاه بد تو را نمی‌خواهم، زیرا که نوشیدنی و شراب من به اندازه‌ی دو چشمت که مانند بادام است، آماده شده است.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و ناز شما، خون دل‌ها را به لب‌های خود رسانده‌اید و با نوشیدن شراب در دل خود جامی پر کرده‌اید.

هوش مصنوعی: اگر به کسی که رام نمی‌شود نزدیک شوی، از تو دور نخواهد بود؛ زیرا تو کسی را که هزار دل او سرکشی کرده است، رام کرده‌ای.

هوش مصنوعی: لب‌های زیبا و خوش‌رنگ تو چه میزان از شیرینی را کم دارند؟ که تنها به بوسه اشاره کرده‌ای و از آن کوتاهی کرده‌ای.

هوش مصنوعی: از آن خطی که زیبایی‌اش مانند مشک است و روزش تاریک و غم‌انگیز است، صبح امیدی که سوختگان را روشنایی می‌بخشد، به شب تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: روی زمین، سیلاب‌ها به‌عنوان آفتی نگران‌کننده عمل می‌کنند. در میان این طغیانی که در حال وقوع است، تو چه آرامشی را ایجاد کرده‌ای؟

هوش مصنوعی: دارایی تو تنها در دستان خالی‌ات است، و تو از وام گرفته‌ها، رنگین‌کمانی برای دکان خود ساخته‌ای.

هوش مصنوعی: چهره‌ات نباید تیره و سیاه شود، زیرا شفافیت و زیبایی تو مانند نگینی است که به خاطر نام و جایگاهش همیشه درخشان و بی‌عیب باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: زندگی همچون ستیز دوگانه‌ای میان روز و شب است و صائب به ما هشدار می‌دهد که نباید به گذر زمان و روزها اعتماد کرد.