هوش مصنوعی: در دشت دیوانگی، آهو دیگری باقی نماند که در برابر ترس من، زانو را به زمین نیاورد.

هوش مصنوعی: چشم‌های حیران مانند کسی است که به راهی درست هدایت نمی‌شود و به جمعی می‌پیوندد که در آن‌جا نشانه‌ای از زیبایی یا جاذبه‌ای وجود ندارد.

هوش مصنوعی: هر جا که می‌نگرم، داغ لاله‌ها به من یورش آورده و چهره‌ای آتشین مرا در بر گرفته است.

هوش مصنوعی: مانند شمع، زمانی که غمگین و اشک‌ریز است، از آن لحظات بهره ببر زیرا هر نفس، مانند آبی تلخ در جوی است که به سرعت می‌گذرد.

هوش مصنوعی: اگر یک دل بیدار شود، جهانی بیدار خواهد شد و هزاران نفر که در خوابند از خوابشان بیدار خواهند شد.

هوش مصنوعی: در این مهمانی، صدای بلندی از آن آتش به‌پا شده به گوش می‌رسید، که جان‌های کوچک را به شکل آتشین به تصویر می‌کشید.

هوش مصنوعی: چه فایده‌ای دارد که موی تو سفید شده است؟ وقتی که تو از سرنوشت و عاقبت خود نگرانی نداری.

هوش مصنوعی: در این زمانه که آشنایان کم هستند و ارتباطات خشک و ضعیف شده، ارزش حضور افراد غیرآشنا را باید متوجه شد و از آن بهره‌برداری کرد.

هوش مصنوعی: من که هیچ چیزی از دنیای بزرگ را در نظر نداشته‌ام، با دیدن طاق ابروی تو به شدت تحت تاثیر قرار گرفتم و دلم را لرزاندی.

هوش مصنوعی: خواسته و آرزوی انسان‌های آزاد، پاک کردن دستان خود از آلودگی‌ها و ناپاکی‌هاست. برای من همین کافی است که مانند درخت سرو، از دنیا دور بمانم و سرسبز و پاک باقی بمانم.

هوش مصنوعی: دل من از حال من خبر ندارد، همانطور که گل نازکی که از شلاق باد گریزانی می‌افتد، از وضعیت اطرافش آگاه نیست.

هوش مصنوعی: زمانی که کسی دلش را به محبت و دلجویی می‌سپرد، می‌تواند همچون فاخته‌ای آزاد و خوشحال شود.