هوش مصنوعی: از من توقع نداشته باش که از انجمنی سخن بگویم که وجود ندارد، چرا که زیبایی کلام در گفتگویی خوب و دلنشین است.

هوش مصنوعی: به دور چهره زیباها قدم بزن و با خوشحالی به تماشایشان بنشین، اما مانند خال قناعت که به گوشه لب نشسته، محدود و کم‌فرصت نباش.

هوش مصنوعی: در این شب تار، چراغی وجود ندارد که هم در جمع باشد و هم خارج از جمع.

هوش مصنوعی: بلبل عزیز، تو هم مثل طوطی نباید کم‌تر از خودت را نشان دهی. پر و بال خود را به کار بگیر و دشت و چمنی سرسبز بساز.

هوش مصنوعی: من به حدی از عشق تو ویران و خراب شده‌ام که اگر هم لازم باشد، نمی‌توانم حتی یک کلمه از زبانم بگویم.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که نباید به زادگاه خود زیاد افسوس خورد، زیرا این همان سرزمینی است که هنگام نیاز به یوسف، حتی پیراهنی هم به او ندادند. در واقع، اشاره دارد به بی‌مهری و سختی‌هایی که در وطن ممکن است وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: از ناله و گریه انسان‌های ضعیف و بی‌پناه هراس داشته باش، چرا که آنها می‌توانند باعث بروز مشکلات و بحران‌های بزرگ شوند، مانند طوفانی که از دل خاکستر به‌وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: شکست در قدر شکر به معنای این است که وقتی شکر و نعمت‌ها از دست می‌رود، باید درباره آن با هم صحبت کنیم. صائب که به این موضوع توجه کرده، سوال می‌کند: آیا ما واقعا می‌دانیم چه کسانی مثل طوطی که مدام شکایت می‌کند، از این نعمت‌ها استفاده کرده‌اند و حالا به دنبال آن هستند که چرا دیگر نیستند؟