هوش مصنوعی: نگذار که افرادی که دل و دماغ ندارند، از روی نگرانی ناله کنند، زیرا دل انسان زمانی که به حقیقت پی می‌برد، از این اضطراب‌ها آگاه می‌شود.

هوش مصنوعی: دل مانند آینه‌ای است که آن رند پاکباز را می‌جوید، زیرا در دل او نشانه‌ای از ناراحتی و بی‌قراری وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر کسی به ثروت و دارایی‌های خود دلبستگی زیادی داشته باشد و نگران از دست دادن آن‌ها باشد، در نهایت تمام آنچه که جمع کرده، به باد می‌رود. اما اگر فردی به واقعیات دنیا و ناپایداری آن دقت کند، غنی می‌شود و از پریشانی‌های خود آگاه می‌شود.

هوش مصنوعی: کدام درد را می‌توان پیدا کرد که به این درد برسد، زمانی که کسی در خوشحالی خود، توان مقابله با پریشانی را ندارد؟

هوش مصنوعی: در زندگی، چیزی جز ناامیدی و حسرت نتوانسته‌ام پیدا کنم و تنها چیزی که باقی مانده، آه و ناله‌ای در سحرگاه است که از دلم در می‌آید.

هوش مصنوعی: از تمام تلاش‌ها و زحماتی که در طول عمرم کشیدم، چیزی جز چند پر کاه باقی نمانده است و این نشان از بی‌نظمی و پریشانی است.

هوش مصنوعی: فقر به گونه‌ای است که فقیر از گزند نظرات و حسادت‌های بدخواهان در امان است و این خود نشانه‌ای از کمال فقر به شمار می‌رود.

هوش مصنوعی: کسی که تو را به راه رهنمون کرده است، در ادامه مسیر نیز به تو کمک خواهد کرد. بنابراین، نگران نباش و از سختی‌ها و آشفتگی‌های راه نترس.

هوش مصنوعی: مرا مانند یوسف به قیمت ناچیز در دلِ دلتنگی و درد به برادرانم فروخته‌اند و این احساس در من مانند آبی است که در چاه می‌افتد.

هوش مصنوعی: نسیم خوشبو و لطیف از گل‌های بهشتی، جان را شاداب می‌کند. آیا کسی که غمگین و پریشان است، از این شادی و تازگی آگاه می‌شود؟

هوش مصنوعی: اگرچه این نعمت مثل خورشید وجود دارد، اما دل ماه نیز از پریشانی رنج می‌برد.

هوش مصنوعی: موهای بلندت را جمع کن که دستم از دلواپسی و آشفتگی کوتاه شده است.

هوش مصنوعی: عبادت‌هایی مانند نماز و روزه به تنهایی نمی‌توانند مشکلات و ناراحتی‌های عمیق روحی را حل کنند. فقط گفتن درد و غصه و ناله کردن از پریشانی زندگی کافی نیست و نیاز به تغییرات اساسی‌تر داریم.