هوش مصنوعی: چرا حالا که عاشق‌ها بی‌تاب و مست بودند، تو هم در دل داغ و سوزی داری مثل لاله‌ای که در دهانش سخنان سوزان و دردناک است؟

هوش مصنوعی: چرا این طور بی‌پروا و بی‌توجه به ما نگاه می‌کنی؟ که حرفی تلخ‌تر از نگاه‌ت بر زبانت است.

هوش مصنوعی: وقتیکه نوبت به خودتان رسید، هرگز اجازه ندهید که به دیگران اتکا کنید و خودتان را در معرض خطر قرار دهید. باید توانایی و قدرت خود را به خرج دهید و آماده باشید تا از فرصت‌های پیش‌رو استفاده کنید.

هوش مصنوعی: از قدرت ناگهانی و شرایط سخت، کسی که به خاطر عذر و ناتوانی نمی‌تواند به خوبی عمل کند، مانند اسبی است که تحت فشار و محدودیت‌هایش، نمی‌تواند به جلو برود.

هوش مصنوعی: به خاطر مهربانی تو که مثل آتش خاموش است، چه فایده دارد که چهره‌ات در عرق می‌درخشد؟

هوش مصنوعی: درد و رنج عاشقان را با یک بوسه تسکین بده، چرا که تو لبانی شیرین و خوش رنگ داری که می‌سازد.

هوش مصنوعی: بدون شک، تو با اندام ظریف و زیبا، به خاطر پیچ و تاب موی زلفت، پر از جذابیت هستی.

هوش مصنوعی: دهان کوچک تو بدون گفتن کلامی، به طور ناخواسته فریاد می‌زند که تو از رازهایی بی‌خبر هستی که در دل داری.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر نزدیکی تو، مانند داغی است که از عطر خوش خط تو به جا مانده است، زیرا تو به گونه‌ای سخن می‌گویی که می‌توانی در آن خوشبو بمانی.

هوش مصنوعی: ای نسیم، تو که راهی به گلستان داری، صدای غمگین بلبلانی را که در قفس گرفتارند به گوش برسان.

هوش مصنوعی: مانند باد خزان با گل و گیاه این‌گونه رفتار مکن که روزی باز به این باغ و بوستان برمی‌گردی.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی عمر جاودانی داشته باشی، مانند خضر عمل کن و از دستگیری و کمک به کسانی که در مصیبت افتاده‌اند، غافل و ساکن نباش.

هوش مصنوعی: خود را به گونه‌ای رفتار نکن که صدف برای بقا به دریا احتیاج پیدا کند. مانند ابر که باید بیاندیشی به دل و دستانی که جواهرات را پراکنده می‌کنند.

هوش مصنوعی: دست از گوشه دل خود بر مدار، صائب، اگر انتظار آرامش از این دنیا داری.