هوش مصنوعی: غم و اندوه ما که چشمانمان پر از اشک هستند، برای تو اهمیت ندارد. تو فقط با سرمه و آرایش چشمانت مشغول هستی و توجهی به درد و رنج ما نداری.

هوش مصنوعی: زندگی به سرعت در حال گذر است و گاهی ما برای پیشرفت و رسیدن به هدف‌هایمان، به عذرها و توجیهات متوسل می‌شویم. اما اگر بر هوش و توانایی‌های خود تکیه کنیم و از فرصت‌ها به درستی استفاده کنیم، می‌توانیم به موفقیت‌های بزرگی دست یابیم.

هوش مصنوعی: شراب ما می‌تواند سر منصور را به چرخ بیندازد، اما تو چرا اینقدر زود مست می‌شوی؟ تو که ظرف جام ما را نداری!

هوش مصنوعی: نسیم تو مانند گلی است که از بسته شدن به آرامی باز می‌شود و در حقیقت، تو همانند زیورهایی هستی که بر لباس من به نمایش درآمده‌اند.

هوش مصنوعی: دلم برای تو می‌سوزد، ای دل سنگی، زیرا در خانه‌ای از جنس بوریا، در کنار آتش زندگی می‌کنی.

هوش مصنوعی: زمانی که حادثه‌ای رخ می‌دهد و تو با تقدیر درگیر می‌شوی، همواره به ناخدایت این نکته را یادآوری می‌کنی که باید در برابر طوفان‌ها آماده باشد.

هوش مصنوعی: غم و اندوه دل را چه افکار بیهوده‌ای می‌کنی، صائب؟ تو ابزار و هنری در دست داری که می‌تواند مشکلات و دردها را برطرف کند.