هوش مصنوعی: به خودت بپرداز و نشانه‌های وابستگی را فراموش کن؛ قبل از اینکه به خاک و باد تبدیل شوی، زندگی را به طریقی معنا کن که نیازی به رقابت و خودخواهی نداشته باشی.

هوش مصنوعی: مرگ همچون مویی به راحتی از تو جدا می‌شود، اما اگر مانند جوهری از فولاد باشد، در رگ و ریشه‌ات استحکام دارد.

هوش مصنوعی: دنیا به تو و مرگ تو اهمیتی نمی‌دهد؛ اگر تو از بغداد بروی، دیگر آب‌های جاری وجود نخواهند داشت.

هوش مصنوعی: من آنقدر بدخلق و بخیل نیستم که بخواهم با تو دشمنی کنم، ولی تو هم آنقدر بی‌رحم نیستی که از رنج من خوشحال شوی.

هوش مصنوعی: دنبال روزی دیگران بودن و برای آن تلاش کردن، نتیجه‌ای نخواهد داشت. بهتر است هر شخص به فکر تامین معیشت خود و خانواده‌اش باشد.

هوش مصنوعی: اگر روزی رخسار زیبای تو در بهشت نمایان شود، باعث شرم همیشگی خواهد بود، چرا که زیبایی تو در مقایسه با آنچه در بهشت وجود دارد، برتر است.

هوش مصنوعی: سنگلاخ و دشواری‌های راه عشق همچون ریگ‌هایی هستند که نفس را می‌دزدند. این مسیر، راهی نیست که به سادگی بتوان از آن عبور کرد، همچون سیلی که ناگهان به فریاد می‌آید.

هوش مصنوعی: بخت بدی که به تو رسیده، چیز عجیبی نیست اگر از راه نادرست به هدایت و راهنمایی می‌پردازی.