هوش مصنوعی: دل در خاک فرو رفته و از گریه کسی به شدت دلتنگ است، صدای ناله‌ای به خاطر شوخی‌های چشمان او می‌آید.

هوش مصنوعی: تا زمانی که به خاطر کسی ناراحت نشوی، مانند برگ گل به آرامی در خواب کسی که بی‌خواب است، نرو.

هوش مصنوعی: من به آن ناتوانی و ضعف چهره‌ای که برای کمک به باد صبحگاهی به قربان کسی می‌رود، ارادت می‌ورزم.

هوش مصنوعی: خون ما در وجود کسانی است که در روز قیامت برای دیگران زحمت و فکر و نگرانی ایجاد نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: هر لحظه از شوق، از خودم بیرون می‌روم و در این حال، مست و عاشق ایستاده‌ام. کسی با ویژگی‌های جفاپیشه در اینجا وجود دارد.

هوش مصنوعی: میوه‌ای که از صبر و شکیبایی به دست می‌آید را دریاب، چرا که میوه‌اش مانند سیب صبر است و برای رسیدن به آن باید صبر کرد زیرا هنوز در دسترس کسی نیست.

هوش مصنوعی: باد صبحگاهی در طول شب بوی خوش پیراهن یوسف را از گریبان کسی به شهرهای مختلف می‌برد.

هوش مصنوعی: از دل‌های ناآرام و پریشان، سر و صدایی برمی‌خیزد، اما من همچنان هیچ ماده جدیدی از نمکدان کسی نگرفته‌ام.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که وقتی ما به مقام‌های بلندی دست می‌یابیم و به کامیابی‌هایی می‌رسیم، دیگر نیازی نداریم از نعمت‌های دیگران استفاده کنیم. ما باید به توانمندی‌های خود تکیه کنیم و از ظرفیت‌های خود بهره‌برداری کنیم، تا بتوانیم مستقل و خودکفا باشیم.

هوش مصنوعی: در این اتفاق، عدم (نیستی) اصل است، چرا که بیماری که جان انسان را می‌گیرد، در انتظار درمان کسی است.