هوش مصنوعی: من همیشه در یاد و خاطر خود عشق را دارم، همچون داغی که بر لاله می‌نشیند و همواره تصویر زیبای آن معشوق در نظرم حاضر است.

هوش مصنوعی: به رنگ سبز گیاهان، مانند کسی که از جوانه‌های زندگی سیراب شده، راضی و آرام به زندگی ادامه می‌دهی و مانند شاخه گل که به خون رنگین آغشته شده، نباید ناتوان و بی‌حیات بمانی.

هوش مصنوعی: به آنچه در جیب داری، با دل‌تنگی زیادی می‌افزایی، همان‌طور که هرگز زیبایی چین ابروان کسی را در چمن نمی‌بینی.

هوش مصنوعی: من مانند ماهی که در سکوت خود پیچیده شده، در حیرت و شگفتی به سر می‌برم و تعجب می‌کنم که آیا در روز قیامت هم از من صدایی خواهد آمد؟

هوش مصنوعی: کسی که لیلی را در دل دارد، مانند مجنون خود را با صحبت و صدا آرام می‌کند. او در دلش چشم‌های گویایی دارد که احساسی عمیق را منتقل می‌کند.

هوش مصنوعی: هرجا که چشم به چهره کسی می‌اندازم، زیبایی او به قدری دلرباست که حتی زاهدان خشک و بی‌نظیر نیز تحت تأثیر آن قرار می‌گیرند و زیبایی چهره‌اش مانند گل زیبا و دلنشین است.

هوش مصنوعی: به زیبایی و دلربایی چهره‌ها دل بسپار، زیرا در دنیای سلیمان هم زیباتر از این چهره‌ها وجود ندارد.

هوش مصنوعی: از گفت‌وگوهای دانشمندان بی‌نیاز شده‌ام و با دل روشن توانسته‌ام مانند سرو در میان گل‌ها، به آرامش دست یابم.

هوش مصنوعی: دلم مثل یک لوح صاف و روشن است که هیچ چیزی به روشنی آن وجود ندارد. مانند چراغی که در آینه می‌درخشد، من نیز هم باطن و هم ظاهر زیبایی دارم.

هوش مصنوعی: اگر بر روی زمین آتشفشان بوجود بیاید و همه چیز را بسوزاند، این خامی و نادانی ما را حتی به اندازه یک سر مویی تحت تأثیر قرار نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: فراموش کردن پروانهٔ ما در مجلسی که همهٔ سرها به عشق آتشین خود مشغول است، ناپسند و بی‌مروت است.

هوش مصنوعی: دیدن زیبایی‌ها و جوانان تازه در عشق، دل را شاد و سرزنده می‌کند. خوشا به حال قمر (پرنده‌ای سمبل عشق) که در آغوشش دلجویی دارد و از این عشق لذت می‌برد.