هوش مصنوعی: خیال روشن و لطیف آب باعث می‌شود که آن را در نظر بگیریم و از آن غفلت کنیم، در حالی که خروش و طغیان سیل و تغییرات ناگهانی آن، همچون نور ماه، زیبایی و آرامش را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: دل در حال حسرت و اشتیاق به خود است و به شدت ناراحت و مضطرب می‌تپد. این اشتیاق و درد به گونه‌ای است که مانند کبابی که روی سیخ کشیده شده، رگ‌های ناپخته و خام را در دل می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: مجنون با موهای زیبای لیلی خود را در دشت تصور می‌کند و زیبایی موج سراب را می‌بیند.

هوش مصنوعی: دلشکسته‌ای که در خواب فرو رفته، عطر یاسمن را به مثل کافور ماهتاب می‌سازد.

هوش مصنوعی: عشق، بیان کنندهٔ احساسات عمیق و دردمندانه‌ای است که همچون آتش درون ما را می‌سوزاند و صدای مرغ کبابی را در دل پژواک می‌دهد.

هوش مصنوعی: بوی خوش عنبر را با زیبایی بهار به نمایش گذاشته است تا اینکه چشم‌ها آن خط زیبا را مانند مشک خالص ببینند.

هوش مصنوعی: چشم زنای دوستی و دلبستگی است؛ مراقب باش که مژگان و دلفریبی‌ات جایی برای خواب و آرامش در چشم نداشته باشد.

هوش مصنوعی: به تقدیر ناگوار تن بده، چون افق باطل از صبح تا کنون به عذابی گوارا آغشته است.

هوش مصنوعی: اگر عاشق به پختگی رسیده باشد، نباید زیاد بگرید. در غیر این صورت، نشانه‌ای از ناپختگی اوست و مثل کبابی خواهد بود که خوب پخته نشده است.

هوش مصنوعی: ای گل، دقت کن که خنده‌ات دیگر به پایان رسیده و حالا زمان آن است که خود را برای درد و غم ناشی از تلخی زندگی آماده کنی.

هوش مصنوعی: وقتی که نفس می‌کشم، احساس می‌کنم که آتش زیبایی چهره‌ات را فراموش می‌کنم و درپیچ و تاب آن غرق می‌شوم.

هوش مصنوعی: در مجالس معنوی، نگه داشتن نفس و خواسته‌های آن، مشکلات و سختی‌هایی به همراه دارد، زیرا زندگی همچون حبابی است که به سرعت به پایان می‌رسد.

هوش مصنوعی: چطور ممکن است چنین چهره‌ای که روز قیامت به زیبایی تمام پوشیده شده، بتواند نگاه تماشاگران را به خود جلب کند؟