هوش مصنوعی: چشمی که دیگر نتواند زیبایی را ببیند، از زیبایی هر معشوقی رنج می‌کشد و دچار درد و خونریزی می‌شود.

هوش مصنوعی: در شب من شب زنده‌داری می‌کنم و روز به سختی زندگی می‌گذرانم، به طوری که مانند موم نرم شدم و از شیرینی زندگی دور هستم.

هوش مصنوعی: زمانی که دل از دست برود و نتوان آن را به حالت قبلی بازگرداند، همچنان که نافه‌ای که از آهو جدا شده، دیگر به سر جایش بازنمی‌گردد.

هوش مصنوعی: همچون گرد یتیمی که در هم پیچیده شده است، ما نیز به هم پیوسته‌ایم و هیچ‌کس نمی‌تواند ما را از هم جدا کند.

هوش مصنوعی: هر جا که سخنی نقل شود، سخنی که از لب‌های شیرین یک نفر جدا شده، باعث ایجاد بحث و گفتگو در جمع می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که چشم‌های یعقوب به خاطر اندوه و گریه بسیار شفاف و سفید شد، در نتیجه، او از همراهی و گفتگو با یوسف جدا افتاد.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به حالتی دردناک و غم‌انگیز اشاره دارد که روزگار و زندگی‌اش مملو از غصه و اندوه است. او به نوعی بیان می‌کند که در این شرایط سخت، روح و دلش از هم جدا شده و از درون دچار رنج و افسردگی است.

هوش مصنوعی: عزت و شکوه انسان‌ها مانند سپری است که از آسیب‌ها محافظت می‌کند و از هر گروهی نمی‌توان خوشه‌ای جدا کرد.

هوش مصنوعی: وقتی با افرادی سخت‌دل و بی‌احساس روبرو شدی، سعی کن با لطافت و نرمی برخورد کنی، زیرا مانند موم که به راحتی از روی نرم خود شکل می‌گیرد، می‌توانی تأثیر مطلوبی بر آن‌ها بگذاری و جدا نشوید.

هوش مصنوعی: در زیر نور خورشید درخشان، هر قطره‌ی آبی که از گل و یاسمن جدا شده، محو و ناپدید می‌شود.