هوش مصنوعی: ای ابر رحمت، به من لطف کن و مرا مورد رحمت قرار بده؛ زیرا با هر خنده‌ای که می‌زنم، در دل زخم و درد عمیقی احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: غزال از دور دست باعث ترس من شد و من را در دامن صحرا به گردش واداشت، در اینجا نیازی به محافظت نیست.

هوش مصنوعی: شهر برای من مانند زندانی است که به خاطر احساسات و تفکراتم گرفتار آن شده‌ام، همان‌طور که یک طوفان در یک بیابان، شرایط را تغییر می‌دهد و راهم را به سمت دیگری می‌برد.

هوش مصنوعی: اگر من در دستم رشته زیبا و پریشان زلفی داشتم، نمی‌چرخید و نمی‌پریشان می‌شد اوراق وجود من.

هوش مصنوعی: عشق و زیبایی پنهان شده است تا وقتی که زیبایی واقعی و دلپذیر را نشان دهد. آیا می‌توان آن را مانند خارهایی در میان گل‌ها توصیف کرد که خود را نشان می‌دهند؟

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی‌ات مغرور نشو و به عاشق بی‌توجهی نکن، زیرا غفلت از این موضوع ممکن است باعث شود که زیبایی تو تحت تأثیر فراموشی قرار گیرد.

هوش مصنوعی: من از خط زیبا و خوش‌بو سخن گفتم و امیدوار بودم که زندگی‌ام سرسبز و شاداب شود، اما نمی‌دانستم که این ابر تیره و سیاه نمی‌تواند بارانی برایم بیاورد.

هوش مصنوعی: تو با آمدن خود مانند صبح، تاریکی را برطرف کن و دل را پاک و روشن کن، زیرا از هر سو، نور خورشید به‌زودی طلوع خواهد کرد.

هوش مصنوعی: دولت سکندر به خاطر مانعی که از آب خضر جلوگیری می‌کند، هر بار می‌خواهد سر از گریبانی بیرون آورد، به مشکل برمی‌خورد.

هوش مصنوعی: من می‌توانستم آتش عشق و شوق را خاموش کنم، اگر داستان آن زلف زیبا و دلربا به پایان می‌رسید.