هوش مصنوعی: ای ساقی، پرده‌های جسم را از جلوی جانم کنار بزن و مرا زیر این دیوار قدیمی تنها نگذار.

هوش مصنوعی: من از وجود خود به تنگ آمده‌ام و آرزو دارم شرابی بیاوری که قدرتش به اندازه‌ای باشد که شیشه را بشکند، مانند آتش. ای ساقی!

هوش مصنوعی: به من بگو که یک می انگور کافی نیست تا مرا از پا درآورد؛ بلکه من می‌خواهم تمام باغ را به هم بیفشانم. ای ساقی، همه را به هم بریز.

هوش مصنوعی: می‌خواهم دختر زیبایی مانند گل رز را بدون پوشش ببینم؛ ای ساقی، حجاب شیشه و پیمانه را کنار بزن.

هوش مصنوعی: ای ساقی، لطفاً بار سنگین زندگی را از دوش من بردار و نگذار کسی که در زیر این بار افتاده، باقی بماند.

هوش مصنوعی: هر رشته‌ای از زلف تو به مسیری می‌رود و حواسم را به خود مشغول می‌کند. خواهش می‌کنم ای ساقی، من را از این موج و هیجان نجات بده.

هوش مصنوعی: چرا از غیرت دین کم دارد شجاعت روزگار؟ مرا در جمع افرادی که فقط به ظاهر اهمیت می‌دهند قرار نده، ای ساقی.

هوش مصنوعی: چراغ آتش کوه طور در هیچ فانوسی نمی‌گنجد، پس ای ساقی، مرا از حجاب و افکار محدود رها کن و به حقیقت برسان.

هوش مصنوعی: شراب که باعث آشتی و پیوند می‌شود را نزد خودت نگه‌دار و از تسبیح که علامت عبادت و دین است دور کن، ای ساقی.

هوش مصنوعی: ادیب به دنبال آن است که مرا به زور به توبه وادارد، اما ای ساقی، حال و روز من را رها کن و دست از سرم بردار.

هوش مصنوعی: در زمانه‌ای که تو زندگی می‌کنی، انصاف و خیرخواهی وجود ندارد. ای ساقی، چهره من که باید در آینه روشن باشد، در زنگار و کدورت غرق شده است.

هوش مصنوعی: از عشق تو که بگذریم، دیگر هیچ‌ چیز به عقب برنمی‌گردد. هر طوفانی که از کوه‌ها می‌آید، به دریا می‌رود. ای ساقی!

هوش مصنوعی: به خاطر این که تو خدای را شکر می‌گویی و شیشه‌هایت پر از شراب وحدت است، ای ساقی، حال صائب را چنین نگذار که به آن وضعیت باقی بماند.