هوش مصنوعی: از یک عاشق درباره‌ی درد و رنجش بپرس، چرا که دل را نمی‌توان به راحتی فهمید. داستان‌های زیادی از سفر و سختی‌های آن وجود دارد، پس از چه چیزی در مورد مقصد و منزل می‌پرسی؟

هوش مصنوعی: خدا می‌داند که دل آواره ما چه سرنوشتی پیدا کرد. نسیم هم که از گل رد می‌شود، تو چرا از او سؤال می‌کنی که چه خبر است؟

هوش مصنوعی: اگر بخواهی از حال من بپرسید، بدان که من فقط یک قطره‌ام و نمی‌توانم فضای دریای بی‌کران را درک کنم. حال من فراتر از این محیط کوچک است و برای فهمیدن آن، باید به عمق این دریا نگاهی بیندازی.

هوش مصنوعی: کسی که تجربه‌ای از عواطف و زیبایی‌های عشق ندارد، چگونه می‌تواند درک درستی از آنچه در دل می‌گذرد، داشته باشد؟ مانند این‌که بیابان‌نشینی نخواهد شناخت که موج‌های دریا چه احساسی را منتقل می‌کنند.

هوش مصنوعی: سپند به خاطر گرمی ناشی از خاکستر پروانه در آتش می‌سوزد. از این محفل با شمع آتشین چه سوالی می‌پرسید؟

هوش مصنوعی: مبادا رحم تو بهترین فرصت را برای گفتگو به دست بیاورد، زیرا تو که درد را نمی‌فهمی، از قاتل چه خواهی پرسید؟

هوش مصنوعی: تو که هیچ‌گاه یک قدم از خودت خارج نشده‌ای، صائب! چرا از اهل دل درباره کعبه و مقصد می‌پرسی؟