هوش مصنوعی: چرا به خاطر حرص و طمع بی‌پروا به چیزی که دست‌نیافتنی است، خود را آزار می‌کنی؟ هر لحظه مانند شانه‌ای که به موهای درهم‌ریخته می‌چسبد، به زلف پریشان عشق می‌چسبی.

هوش مصنوعی: بر روی عشق آتشین، به زیبایی گل‌های لاله صلح برقرار کن. هر بار مانند شمعی، به چه مدت می‌خواهی مانند پروانه به دور آن بچرخی؟

هوش مصنوعی: اگرچه گرفتاری‌ها ممکن است برای روح مانند غذایی باشند، اما ای مرغ باهوش، اگر به خاطر دانه‌ای در دام بیفتی، برایت حرام است.

هوش مصنوعی: تو دوستی داری که با هر بیگانه‌ای دور و برت را پر می‌کند و تو را با او آشنا می‌کند. تا کی می‌خواهی به غریبه‌ها بچسبی و از آن دوستی غافل باشی؟

هوش مصنوعی: گاهی به یاد پدر هم باش و در آغوش او را فراموش نکن، چرا که چقدر در دامان مادر به طور کودکانه آویزان شده‌ای.

هوش مصنوعی: در حریم کعبه و اماکن مقدس نمی‌توان با حرف و جدل وارد شد. بهتر است که این ناقوس، که نمادی از اعتقادات دیگران است، در معبد خودش آویزان باشد.

هوش مصنوعی: اگر یک بار با شجاعت و قاطعیت به در آغوش شب بروی، دیگر نیازی به وابستگی به دیگران نخواهی داشت.

هوش مصنوعی: با تلاش و اراده‌ای محکم و با ارزش، همچون مردان بزرگ به کسب موفقیت بپرداز. چرا باید تا ابد با زهد و زاهدی در این راه بروی و تنها به ذکرهای بی‌فایده اکتفا کنی؟

هوش مصنوعی: آیینه را در خلوت زیاد تماشا نکن، زیرا نگرانم که با دیدن خود، نتوانی خود را کنترل کنی و دلتنگ و آشفته شوی.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی از دل سختی‌ها و مشکلات زیبایی‌ها را بیرون آوردی، باید مثل یک کوه‌ کن با اراده و شجاعت سخت کار کنی و به عشق پایبند بمانی.