هوش مصنوعی: منظور این است که درون من، خرد و عقل در چارچوب و قالب فلسفه‌ای مانند فلسفه‌ی افلاطون جا گرفته است، و در عین حال، خواسته‌ها و آرزوهایم به اندازه‌ای بزرگ و خاکی هستند که می‌توان آن‌ها را با ثروت قارون مقایسه کرد. به این معناست که هم فکر و علمم تحت تأثیر افلاطون قرار دارد و هم آرزوهایم به طرز شگفت‌انگیزی بزرگ و مادی است.

هوش مصنوعی: از خوشبختی دیوانگی، هر زخمی که در قلبم دارم، در چشمانم مانند خیمه‌ای است که لیلی و دشت هامون را به یاد می‌آورد.

هوش مصنوعی: غزال زیبا و بازیگوش من از مردم ترس و واهمه‌ای دارد، به طوری که وقتی در آغوشم است، گویی فاصله‌ای بین ما وجود دارد.

هوش مصنوعی: عشق به طور خشک و ناپایدار در حال ظهور است، گویی که از من نشأت می‌گیرد. انگار که من نیز مانند بید مجنون هستم، در حال سرگشتگی و بی‌قراری.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به تصویر و توصیف صحنه‌ای می‌پردازد که گویا زمین از خون کسانی که در نبردها سقوط کرده‌اند، پر شده است. به نظر می‌رسد که زمین دیگر جایی برای استراحت و آرامش ندارد و تمامی فضا به وضوح نشان دهنده خشونت و سرنوشت تلخی است که بر لشکرکشی‌ها و جنگ‌ها حاکم شده. در این تصویر، دنیای جنگ و فتنه به وضوح درک می‌شود.

هوش مصنوعی: او با چهره‌ای خسته و زخم‌های عشق، حالتی را به نمایش می‌گذارد که نشان‌دهنده‌ی درد و رنج عاشقان است؛ این در حالی است که لب‌های او همچون میگونی (رنگین و زیبا) به نظر می‌آید.

هوش مصنوعی: به خاطر تماشای ناامیدی‌ها و ناپاکی‌های زیادی که از انسان‌ها دیده‌ام، در چشمانم بید مجنون مانند درختی خوش‌حالت به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: نوشیدنی مانند یاقوت سرخ در دور ساغر به چشم می‌آید و این خط دور ساغر به مانند شب تیره‌ای است که به زیبایی جانان می‌افزاید.