هوش مصنوعی: از ترس و نگرانی، احساس می‌کنم که دنیا به دور من دام گسترش داده است و به نظر می‌رسد که زمین مانند حاشیه‌ای تنگ و آزاردهنده، دور مرا احاطه کرده است.

هوش مصنوعی: زمانی که زخم از تیغش جدا می‌شود، در حالتی از خمیازه و بی‌تحرکی قرار می‌گیرد. این طور به نظر می‌رسد که دم شمشیر او را سیراب می‌کند، مانند اینکه لب به جامی زده باشد.

هوش مصنوعی: در این مکان، آهو به چشمم خورده است و من در حالی که به شدت در حال گریختن هستم، به طرز عجیبی آرام و تسلیم به نظر می‌رسم.

هوش مصنوعی: کسی که در آرامش و امنیت زندگی می‌کند، ممکن است به ظاهر آزادی‌اش را از دست نداده باشد، اما در واقع همچنان در قید و بندهایی پنهان گرفتار است.

هوش مصنوعی: از شدت حرص و زیاده‌خواهی، بصیرت و دیدگاه فرد کاهش می‌یابد. او در حالی که به دنبال خواسته‌هایش است، نمی‌فهمد که در حقیقت در دام خود گرفتار شده و به عنوان دربان، خود را به دور از رسیدن به پاداش و نعمت‌ها می‌بیند.

هوش مصنوعی: هر چند که زبانم بدون فکر و اندیشه صحبت می‌کند، اما به نظر می‌رسد که کلام من همچون کودکی ناتوان و به لبه‌ی بام ناپایدار است.

هوش مصنوعی: هر کسی که در دلش به حقیقت و عرفان دست یابد، مانند شیشه‌ای پر از شراب، سرش شاد و گرم می‌شود. زمین را نیز مانند جامی در نظر می‌گیرد که حاوی این می‌باشد.