هوش مصنوعی: چطور می‌شود که چشم از وطن دور شود؟ وقتی که حتی یک جرقه نیز از سنگ سخت به آرامی جدا نمی‌شود.

هوش مصنوعی: گل رنگینی از شراب رنگ می‌گیرد، بی‌آنکه نیازی به دستی باشد که مانند سبو از زیر سر جدا شود.

هوش مصنوعی: هرگز تا زمانی که در این باغ چشمانم را باز کردم، زخم دلی که داشتم از جانم جدا نشده بود.

هوش مصنوعی: از دل که جدا نشود، نمی‌تواند در آب محو شود، نقش معشوق مانند سکه‌ای است که از ذوب شدن از طلای خود جدا نمی‌گردد.

هوش مصنوعی: دریا از گوهر یتیمانه غبار نمی‌زداید، پس چرا تو را از یکدیگر جدا می‌کند؟

هوش مصنوعی: دل خام من هنوز در بند تن است و به بلوغ نرسیده. میوه از درخت جدا نمی‌شود، مگر آن که به کمال رسد.

هوش مصنوعی: فرهاد به کوه رفت و از دیدن آن کوه که تو را از او جدا کرده است، احساس درد و پراکندگی کرد.

هوش مصنوعی: نمی‌توان از کسی که بخیل و زود خشم است، انتقاد کرد، چون اگر او بخواهد، حتی سنگ هم ممکن است از سختی امان ندهد و آتش از آهن جدا شود.

هوش مصنوعی: نمی‌توانیم تو را از پدرت جدا کنیم، وگرنه ما بارها از شیر جدا شده‌ایم و شکر را به این دلیل می‌خوریم.

هوش مصنوعی: من رنگی از لبان زیبای تو ندارم، هرچند که به سختی و با تلاش، آب را از قعر دریا جدا کردم.

هوش مصنوعی: آتش می‌تواند چیزهای خوب و بد را از هم جدا کند؛ به همین ترتیب، اخلاق خوب و بد نیز می‌تواند قلب و احساسات را در سفر زندگی مشخص و متمایز کند.

هوش مصنوعی: در پوشش حجاب، از دیدار شمع و پروانه خبری نیست، تا زمانی که پروانه از بال و پرش جدا نشود.

هوش مصنوعی: انسانی که آزاد و رها از قید و بندهای خود است، نباید از تیغ مرگ بترسد. زیرا او پیش از این از خود جدا شده و به یک حقیقت بالاتر دست یافته است.