هوش مصنوعی: برای درک مطلبی باید حجاب‌ها را کنار بگذاری و تنها زمانی می‌توانی به حقیقت پی ببری که با آن آشنا شوی و از دور به آن نگاه نکن.

هوش مصنوعی: گاهی از آسمان ناراضی هستی و گاهی از ستاره‌ها، اما از دریا هیچ‌گاه خارج نمی‌شوی و همچنان با ناخدای کشتی در حال بحث و جدل هستی.

هوش مصنوعی: اگر خارهایی که در پیراهن داری را دور بیندازی، گل نیز بی‌خار خواهد شد.

هوش مصنوعی: تفکر و تأمل در مسیرهای دشوار، آن را برای ما آسان‌تر می‌کند. اما مواظب باش، ممکن است که از راه صحیح منحرف شوی و به سمت افکار غیرواقعی بروی.

هوش مصنوعی: این شعر به ما می‌گوید که وضعیت و حال ما مثل پرنده‌ای است که یکی از بال‌هایش را ندارد. برای پروازکردن و پیشرفت نیاز به همت و دعا داریم، ولی در عین حال ناز و خضوع هم بخشی از وجود ماست. به عبارت دیگر، برای رسیدن به اهداف و عبور از سختی‌ها، باید هم تلاش کنیم و هم به دعا و خواسته‌هامان توجه داشته باشیم.

هوش مصنوعی: گاهی از دریا جواهر می‌طلبی، و گاهی از معدن سنگ قیمتی. اما نمی‌دانی که در این یک مشت گل چه چیزهای ارزشمندی نهفته است.

هوش مصنوعی: این گلستان به خاطر وجود آتش و خاک، نشانه‌ای از سفر و دگرگونی دارد. تو به مانند شبنم، از زیبایی و وفای این باغ بهره‌مند هستی و در این فضای دل‌انگیز زندگی می‌کنی.

هوش مصنوعی: اگر بدانی که راهی طولانی و سختی در پیش داری، در ابتدای مسیر نباید به سایه خود بی توجهی کنی.

هوش مصنوعی: به اندازه‌ای که به تو وابسته هستی، خطراتی که به تو می‌رسند هم وجود دارند. مانند این است که اگر بسیار ضعیف باشی، آتش می‌تواند به راحتی به تو آسیب برساند.

هوش مصنوعی: بیهوده خود را ناراحت می‌کنم و بی‌فایده برای تو اشک می‌ریزنم، تو که با آن زیبایی دلربایت هیچ توجهی به ما نداری.

هوش مصنوعی: اگر در شب تاریک دنیا، روی ظلمت را نبینی، سائب، تنها کافی است که چراغی در برابر گم‌شدگان راه داشته باشی تا آنها را هدایت کنی.