هوش مصنوعی: انسان زمانی احساس غم و اندوه می‌کند و درونش شعله‌ور می‌شود که دلی را تجربه کند، و گرنه زندگی‌اش بی‌معنا و خشک می‌ماند. همان‌طور که عود باید بسوزد تا بوی خوشی از آن بلند شود، انسان نیز باید تجربه‌های عاطفی را داشته باشد تا وجودش معنای بیشتری پیدا کند.

هوش مصنوعی: انسان تا زمانی که گرفتار دنیای فانی است، نمی‌تواند بر اوضاعش تسلط پیدا کند و تا زمانی که نتواند از خود فارغ شود، نمی‌تواند تغییرات را قبول کند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که آدمی در برابر درد و رنج‌های زندگی تحمل و استقامت نداشته باشد، نمی‌تواند به روشنایی و بصیرت واقعی دست یابد.

هوش مصنوعی: انسانی که نتواند به خواسته‌ها و آرزوهای خود کنترل داشته باشد، نمی‌تواند به مقام و عظمت اسکندر دست یابد و به سرمنزل مقصود برسد. برای دستیابی به اهداف بزرگ، باید به قدرت اراده و خویشتن‌داری اهمیت داد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که در مسیر پاکسازی و خودسازی قرار نگیری، انسان نمی‌تواند از محدودیت‌های خود رها شود و به دنیای وسیع‌تری پا بگذارد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که انسان از درد و احساسات خود رنج می‌کشد و در عذاب است، نمی‌تواند به خوشبختی و نعمت‌های ناب دست یابد و از برکات زندگی بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: تا زمانی که انسان از قید و بندهای دنیوی و مادی رهایی نیابد و غبار جسم را از خود دور نکند، نمی‌تواند از لذت واقعی و بی‌درد باده (شراب) بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: انسانی که به عیب‌های خود توجه نکند و تنها به عیب‌های دیگران بپردازد، نمی‌تواند به حقیقت یا بینش درست دست یابد.

هوش مصنوعی: اگر چه انسان بدون فکر و تدبیر از غیب روزی‌اش را دریافت می‌کند، اما جز این، فکر و اندیشه دیگری ندارد.

هوش مصنوعی: انسان هنگام ترک دنیا هیچ چیز جز غم و حسرت برایش باقی نمی‌ماند و هیچ‌گونه بهره‌ای از جمع‌آوری ثروت و مال ندارد.

هوش مصنوعی: انسان می‌تواند افکار و ایده‌های نادرست را بر دنیا تحمیل کند، اما بدون دیوانگی و جنون، عقل و فهم واقعی در سر او وجود ندارد.

هوش مصنوعی: کیست که در این دنیا بتواند او را از من بگیرد؟ به مانند سکه‌ای که باید از پشت خود به درخشندگی نرسد، ارزش واقعی انسان بستگی به داشتن مال و ثروت ندارد.

هوش مصنوعی: عمر انسان در واقع می‌تواند جاودانه باشد، اما چگونگی رفتار و محبت او به دیگران، یادگاری برجسته و گرانبهایی است که از او به جا می‌ماند. هیچ چیز باارزش‌تر از نیکوئی‌ها و سخنان خوب او نمی‌تواند نشان‌دهنده وجود او باشد.

هوش مصنوعی: انسانی که خالی از شور و شوق باشد، مانند دیگی است که از جوشیدن افتاده و حالتی سرد و بی‌روح دارد. او همچنین از احساس و شور و هیجان تهی است و نمی‌تواند پر و بالی برای پرواز داشته باشد.

هوش مصنوعی: مشکلات و خطرات زندگی می‌توانند مانند شمشیری تیز و خطرناک عمل کنند، اما با وجود سپر محکم و دندانه‌دار فقر، انسان هنوز از تهدیدات و آسیب‌ها در امان نیست.

هوش مصنوعی: عیسی که از طریق خلوص و بی‌نیازی به مقام عالی رسیده است، نشان می‌دهد که انسانی نمی‌تواند بالاتر از یک زندگی ساده و فقیر باشد.

هوش مصنوعی: انسانی که در دلش عشق ندارد، مانند نمکدانی است که از نمک خالی است؛ به عبارتی، بی‌حالت و بی‌مزه است و شور و شوقی در او دیده نمی‌شود.