هوش مصنوعی: زندگی آدمی بر بستر آب شکل می‌گیرد و مانند شستن دست از خاک، انسان باید از آثار زندگی مادی دوری کند و به پاکی دست یابد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که در این بستان انتظار زندگی را به درستی پیش ببری، برگه‌های خزان عمرت در باد پراکنده می‌شوند.

هوش مصنوعی: اندیشه‌ها به دلیل سنگینی بار زندگی به شدت در ذهن مشغول می‌شوند و در نتیجه، زندگی با سرعت زیاد به پیش می‌رود.

هوش مصنوعی: هر کسی که بار سنگین زندگی را از دوش خود بیندازد، در روز قیامت بر زمین نقش خواهد بست و یادگار خواهد شد.

هوش مصنوعی: طمع کردن به عمر و زندگی، خطای بزرگی است؛ زیرا عمر همانند کمان، وقتی که با گذشت زمان کشیده می‌شود، ممکن است به زودی به پایان برسد.

هوش مصنوعی: با برداشتن پرده از روی کالا و اشیاء خود، زندگی به مانند تخته‌ای از تابوت به نمایش درمی‌آید.

هوش مصنوعی: هر کس که در زندگی چشمی گشوده و به تماشای جهان مشغول است، با اشتیاق و رغبت به سراغ خامه‌ای که از خاک بی‌هستی به وجود آمده می‌رود.

هوش مصنوعی: هر کسی که می‌بینیم از روزهای سخت و تاریک خود شکایت می‌کند، در حالی که در دل این تاریکی، زندگی همچنان به جریان خود ادامه می‌دهد.

هوش مصنوعی: زندگی را با حرف‌های بیهوده و کم‌عمق کوتاه نکن، زیرا افرادی که کم‌عمق هستند، کنترل زندگی‌شان را از دست می‌دهند.

هوش مصنوعی: دست کشیدن از آرزوها و خواسته‌ها، به نوعی بی‌فایدگی است. زیرا زندگی مانند یک ستاره ثابت نیست و همیشه در حال تغییر و تحول است.

هوش مصنوعی: بسیاری از انسان‌ها در این دنیا زندگی می‌کنند، اما آیا واقعاً زنده‌دل و پرشور هستند؟ اگر کسی واقعاً زندگی را درک کند و با دل زنده باشد، این خود نشانه‌ای از زندگی حقیقی است.