هوش مصنوعی: هیچ‌کس در زیر فشار و سختی‌های زندگی نمی‌تواند آرام بخوابد، در این جریان پرخطر و بی‌رحم زنده‌گی هم کسی نمی‌تواند بی‌خیال و آسودۀ خاطر باشد.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به حالتی اشاره می‌کند که در آن، حال و هوای مستی و نشئگی از همه جا حس می‌شود، مثل اینکه شراب در یک خرابات در حال جریان است. در این وضعیت، معنای بیداری و هشیاری از بین می‌رود و حالتی از خواب و سرمستی بر همگان حاکم می‌شود. در حقیقت، وقتی کسی در خواب است، چه انتظاری می‌توان داشت؟

هوش مصنوعی: در جایی که آب از دیوارها و درها بیرون می‌ریزد، چه کسی می‌تواند مانند یک دیوار بی‌خبر و بی‌توجه به خواب برود؟

هوش مصنوعی: در چنین شرایط و وقایعی، حتی کوچکترین چیزها هم بی‌فایده نیستند. مانند نوک خار که در باغ گل وجود دارد، هیچ چیز در این دنیا بی‌هدف نیست، پس چگونه ممکن است کسی در این وضعیت بیکار باشد؟

هوش مصنوعی: تیغ درخشان کهکشان به شدت به خون‌آشامی تمایل دارد و در زیر این شمشیر بی‌رحم، چه کسی می‌تواند آرام بخوابد؟

هوش مصنوعی: بلبل که در بهار در میان گل‌ها نشسته و سرشار از شور و شوق است، چگونه می‌تواند در این فصل زیبا و پرنشاط به خواب برود؟ این گلزار و این دنیای رنگارنگ و خوشبو، جایی برای خواب نیست.

هوش مصنوعی: هر ستاره در این فضای پر از وحشت مانند چشمی بیدار است، اما در این میان، وقتی کسی خوابش ببرد، چه برسر آن بیداری می‌آید؟

هوش مصنوعی: آسمان مانند خانه‌ی زنبور به نظر می‌رسد و در زیر این سقف که آتشین است، چگونه می‌توان خوابید؟

هوش مصنوعی: زندگی در چنگال تقدیر و زمان، جایی برای آرامش و امنیت ندارد. هیچ‌کس نمی‌تواند در میان خطرات و مشکلات، مانند دهان شیر یا دیوانگی مار، احساس راحتی کند. وقتی کسی خوابش ببرد، از این خطرات دور نمی‌شود.