هوش مصنوعی: اگر با دیدی پاک به آفرینش خداوند نگاه کنی، می‌توانی هدف را در هر تاریکی نیز ببینی.

هوش مصنوعی: اگر به چشم بینش واقعی و عمیق دست یابی، همچون آفتاب که در قلب هر ذره‌ای نور الهی را می‌بیند، می‌توانی در هر چیزی زیبایی و حقیقت را درک کنی.

هوش مصنوعی: عینک را مانند حبابی بساز که از آینه زانوی خود درست شده، تا بتوانی در آن هر چیزی را که می‌خواهی مانند جام جم ببینی.

هوش مصنوعی: خودت را از قضاوت‌های نادرست که به خاطر دیدگاه‌های اشتباه است روشن کن و مانند یک آیینه، خودت را صاف و شفاف ببین تا بتوانی عیوب و تاریکی‌های خودت را بهتر درک کنی.

هوش مصنوعی: در زمان کمبود محبوب، من بی‌زبان و بی‌مدد هستم؛ به من کمک کن تا درخواستم را بگویم و به دادخواهی برسم.

هوش مصنوعی: چشم و گوش خود را باز کن و دریای یگانی و اتحاد را تماشا کن. چقدر می‌توانی تنها به تصویر حباب‌ها در چشمت و صدای ماهی‌ها در گوشت توجه کنی؟

هوش مصنوعی: مشکل را فقط کسی می‌فهمد که به درد آن دچار شده است. برای اینکه از زیبایی‌ها و نعمت‌های زندگی بهره‌مند شوی، باید خود را به نوعی تغییر بدهی و به سمت رشد و شکوفایی بروی.

هوش مصنوعی: از خاک پای کسانی که در مسیر دیدن حقیقت هستند، سرمه‌ای برای چشمانت بگیر؛ شاید بتوانی چیزهای این جهان را همچون حقایق بزرگ ببینی.

هوش مصنوعی: اگر با دقت به شواهد و نشانه‌ها نگاه کنی، می‌توانی به روشنی حقیقت و ناحقیقت را بشناسی و این شناخت به آسانی ممکن است.

هوش مصنوعی: اگر از خاک پای درویشی بتوانی سرمه بسازی، پس خاکی که در چشمت است، اگر در پادشاهی نگاه کنی، چه ارزشی دارد؟

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی درخواستی است برای گشایش بینش و بینایی، تا انسان بتواند حقیقت‌ها و زیبایی‌ها را بهتر مشاهده کند و هر آنچه را که مورد نظر دارد، ببیند. به عبارتی، وقتی که بینش و دیدگاه فرد وسیع‌تر و عمیق‌تر شود، می‌تواند به درک بهتری از جهان و خواسته‌هایش برسد.