هوش مصنوعی: زاهد با روحی سبک و بی‌دغدغه از کسالت و سختی زندگی بیرون آمده است، مانند اینکه اگر دیوار هم از خانه جدا شود، او نیز از مشکلات و محدودیت‌ها رها شده است.

هوش مصنوعی: خواجه نیز در حال خروج از فکر دنیا است؛ اگر جغدی از گوشه ویرانه بیرون بیاید.

هوش مصنوعی: اگر تو از اشک تلخ من آب برداری، بارانی خواهی شد که از هر دانه‌ای، خوشه‌ای بیرون خواهد آمد.

هوش مصنوعی: خورشید در اوایل صبح به آرامی از افق برمی‌خیزد و به‌گونه‌ای درخشان و زیبا می‌تابد، انگار که به خاطر غم و بی‌حرکتی شب، از دل شب قطره‌های خون برمی‌ریزد. و تو از میخانه‌ای که پر از شادی و سرمستی بود، بیرون آمده‌ای.

هوش مصنوعی: دست من به زلف نامطلوب و فرّش او نمی‌رسید و اگر مویی که از دستم خارج شد، شبیه شانه‌ای بود، نشان از ارتباط و نزدیکی بیشتر بین ما بود.

هوش مصنوعی: اگر توجه نامتوجهی بر لبان جان‌بخش تو داشته باشم، باده‌ای رنگین از جام سر به بیرون می‌ریزد.

هوش مصنوعی: عزیز من، همین که نشان می‌دهی به من وابسته‌ای و بی‌پروا از ارتباط ما صحبت می‌کنی، خود نشان‌دهنده‌ پاکدامنی من است.

هوش مصنوعی: شاخ گل به دست زلیخا تبدیل شد تا تو بتوانی با زیبایی‌ات از گلستان به صورت دلربا خارج شوی.

هوش مصنوعی: عشق مانند آتش است و نتوانسته تو را اصلاح کند. پس از سال‌ها هنوز خام و ناپخته از آتش بیرون آمده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر ناتوانی وجود نداشت، ادعای قدرتی که ناپسند است، جایز نبود. از نی، صدای شیرانه‌ای به گوش نمی‌رسید.

هوش مصنوعی: اگر آسیاب تو را به پیکر مسخ کند، اشکالی ندارد؛ اما چرا از مغز زمین بیرون آمدی، ای دانه؟

هوش مصنوعی: اگر مانند سمندر در جستجوی آتش باشی، به‌طوری که بتوانی قدرت و شدت آتش را به نمایش بگذاری، از بال و پر پروانه خارج خواهی شد.

هوش مصنوعی: صائب می‌گوید بدن، چهار دیواری است که نمی‌توان در آن جا حضور داشت. باید به سرعت از این غم و اندوه خارج شوی و به زندگی و شادی بازگردی.