هوش مصنوعی: ای چشمان تو، از فتنه‌ها و مشکلات زمانه بیشتر آزاردهنده‌اند، مژگانت نشانه‌ای از مردمک چشمم هستند.

هوش مصنوعی: زخمی که از تیغ تو برداشته‌ام، خبر از کشتن می‌دهد و این پیام صبحگاهی است به کسی که در شب مست و غرق خواب است.

هوش مصنوعی: اگر دل من هزار بار هم شکسته بود، باز هم چه تفاوتی می‌کرد؟ ارتباطی که بین موهای تو و شانه وجود دارد، از این درد و دل من مهم‌تر است.

هوش مصنوعی: نقطه زیبای تو چنان دل‌ها را تسخیر می‌کند که مانند مور عاقل و حریصی که دانه‌ای را به لانه‌اش می‌برد، عاشقان به سوی دل تو جذب می‌شوند.

هوش مصنوعی: عاشق هیچ احتیاطی از آرزوهای پرشور نداشته و نمی‌کند، زیرا این آرزوها می‌توانند او را به راحتی هدف قرار دهند و آسیب برسانند.

هوش مصنوعی: اگر زلف تو باعث آزار دل عاشقان شود، پس شانه از زلف تو به رنگ خون درخواهد آمد، مانند مرجان.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی تو به آتش تبدیل شود، پروانه‌ای که سوخته است، در آسمان‌ها جستجو می‌کرد.

هوش مصنوعی: چشم‌های تو به گونه‌ای است که می‌تواند احساسات من را بسنجید، هرچند که هیچ تیر و نشانه‌ای نتواند به نهایت به دقت در دل من نفوذ کند.

هوش مصنوعی: در فرار از دنیا و مشغولیات آن، چیزی شگفت‌انگیز وجود دارد؛ صدای طبل و آوازهایی چون دف و نی و چغانه، همگی نویدبخش لحظات خوش و شادابی‌اند.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی به موفقیت و خوشبختی برسی، نباید خود را به دردسر بیندازی و به دنبال دردسر بروی. باید حواست به خودت باشد و مراقب باشی تا به مشکلات نرسی.