هوش مصنوعی: وقتی چهره او به خانه‌ام می‌تابد، آینه از نور خورشید روشن می‌شود و گل‌هایش در روزن آینه نمایان می‌گردند.

هوش مصنوعی: به خاطر نگرانی از چشم زخم و نگاه معشوق، خیالت را کور نکن و از زیبایی‌های آن دست نکش. زیبایی و ریزه‌کاری‌های آن به‌ناچار زیر لباست پنهان مانده است.

هوش مصنوعی: در نگاه تماشاگران، زیبایی تو از یک آینه بدون پنجره و نور هم کمتر است.

هوش مصنوعی: نور و صفای دل خوبان به راحتی در دسترس نیست، حتی اگر چراغی در انتهای دامن آینه‌ای داشته باشیم.

هوش مصنوعی: من از این دنیای تاریک و این خاک و سرزمین ناچیز، نامه‌ای سیاه برداشتم. آینه‌ای که در این کوره‌گداخته وجود دارد، نتوانسته‌ام جلا بدهم.

هوش مصنوعی: افراد آگاه و روشنفکر با کمترین نشانه‌های ناامیدی تحت تأثیر قرار می‌گیرند، همان‌طور که یک شبنم خشک می‌تواند صدها آینه را در خود بگنجاند.

هوش مصنوعی: چشم من با آرزوی دیدن خط او، غباری را به پیراهن آینه می‌پاشد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که این شعر به قلم صائب نوشته نشده است، تصویری روشن به وجود نمی‌آید که بتواند ذهن را مانند آینه‌ای واضح و شفاف نشان دهد.