هوش مصنوعی: کی می‌تواند بخت خوابیده را بیدار کند و مشکل ما را حل کند؟ هیچ‌کس نیست که بتواند این گره را باز کند.

هوش مصنوعی: ناخن هلالی شادابی و خوشحالی را نشان می‌دهد، اما این شادی نمی‌تواند عهد و پیمانی را که به ابروی ما مربوط است از بین ببرد. این ابرو و آن عهد به گونه‌ای به هم گره خورده‌اند که جدا شدنشان ممکن نیست.

هوش مصنوعی: در دل من هزاران فکر و اندیشه وجود دارد و نمی‌توانم همه آن‌ها را بیان کنم. فقط به اندازه‌ای که در درونم گره‌خورده، احساسات و مشکلات دارم و نمی‌توانم از آن‌ها رها شوم.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانیم با بی‌رحمی و سختی‌های زندگی مقابله کنیم؟ وقتی که ابزار و امکانات ما هم ناقص و آسیب‌دیده هستند، چطور می‌توانیم کاری انجام دهیم؟

هوش مصنوعی: ناخن‌ها بر روی سر انگشتان باقی نمانده و در زلف و موهای تو به هم گره خورده‌اند.

هوش مصنوعی: از ابروی تو، کمانی به شکل تیغ شکل گرفته که در آن، زیبایی و خطر به هم آمیخته است. موهای تو همچون تله‌ای هستند که انسان را به دام می‌اندازند.

هوش مصنوعی: تا کی باید سایه‌ی این بی‌مقداران بر سر ما باشد؟ ای کاش می‌توانستم به پرواز بالا بروم و از این وضعیت رها شوم!