هوش مصنوعی: هنگامی که سبزه و گل از لب محبوبنم جوانه زده است، چشمه حیات و زندگی نیز از دل پر درد من، به آهی بلند برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: عشق به مانند ناز و نعمت است که ما را به راحتی می‌برد، در غیر این صورت زیبایی مانند یوسف هم می‌تواند در محنت و سختی‌های زندان قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: در مجالس وصال، حسرت و درد جدایی‌ام به چشم می‌آید. دل من، که از شادی و خوشحالی خالی است، همچون ظرفی است که دیگر هیچ نشانه‌ای از زیبایی ندارد.

هوش مصنوعی: او می‌داند که من از دامن صحرا چه مشکلاتی را تحمل می‌کنم، چون پای هر کس که از دامن صحرا بلند شده، بر سنگ‌های آن سرزمین لغزیده است.

هوش مصنوعی: غنچه‌ای را که من با نفس خود باز کرده‌ام، در روز قیامت از گریبانم خارج خواهد شد.

هوش مصنوعی: ما بدون تو احساس تنهایی می‌کنیم، وگرنه در این باغ زندگی، نعمت‌های فراوانی وجود دارد که مانند گل‌ها در حال شکفتن هستند.

هوش مصنوعی: چشمان من مانند سبزه‌ای است که زیر قدم‌های بید، خرد می‌شود و خواب‌های آشفته‌ای برآمده است.

هوش مصنوعی: از سوز و سختی عشق، نه جن و نه ملک سهمی دارند؛ این ماه، از سمت دل انسان سر برآورده است.

هوش مصنوعی: چه زمانی تیغ از نفس خنک به تیزی می‌رسد؟ صائب از خنکی در برخورد با بی‌مهری ایام به وجود آمده است.