هوش مصنوعی: جام می را نوشیده و از تنهایی بیرون آمده، با شوری بیشتر از روز قیامت به عالم آمده است.

هوش مصنوعی: در حال نشه و مستی، آنچه از دهانت می‌شنوم، سخنانی است بی‌پرده و زیبا، گویی حوری‌ای از بهشت به سخن آمده است.

هوش مصنوعی: مانند لاله‌ای که از میان کوه شکوفا می‌شود، من هم به شدت تحت تأثیر قرار گرفته‌ام و در برابر سنگ‌های سرزنش قرار گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: اگر در گوشه‌ای از انزوا وحدتی وجود داشته باشد، این وحدت رحمتی است برای کسی که با دیگران در ارتباط است.

هوش مصنوعی: ما به مانند اللؤلؤ (مروارید) که از صدف به دست می‌آید، با عزت و احترام از دریای رحمت برآمده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما از هیچ جا اعتبار و مقام به دست نیاورده‌ایم، بلکه به خاطر خوش شانسی و خوشبختی‌مان است که بال‌ و پر ما گشوده شده است.

هوش مصنوعی: ماهیت سختی‌ها و مشکلات زندگی را پذیرفته‌ایم و حتی از ظلم زمانه نیز گله‌مند نیستیم. کودک یتیم ما با صبوری و تلاش به روبرو شدن با سختی‌ها ادامه می‌دهد.

هوش مصنوعی: من بر روی طوطی‌ها درباره‌ی صحبت‌ها و گفتارشان تأمل کرده‌ام، و مانند آینه‌ای هستم که غبار کدورت و زنگار بر آن نشسته است.

هوش مصنوعی: هر جایی که بلبلانی در این باغ و گلزار وجود دارند، صدای ناله من موجب شده است که از خواب آرامش بیرون بیایند.

هوش مصنوعی: خاشاکی که تنها و پراکنده است، چگونه می‌تواند در میان امواج پر تعداد جابه‌جا شود؟ کسی که به آرامش و وحدت رسیده، دیگر نگران این تغییرات نیست.

هوش مصنوعی: نعل او (نعل به معنای سم) در بالای دست سلیمان در آتش است که کنایه از بالاترین مقام و قدرت است. اما مورچه‌ای که در بهشت است، نماد قناعت و رضایت در زندگی دارد. به طور کلی، این جمله اشاره به این دارد که برخی افراد با وجود قدرت و ثروت، از رضایت و قناعت کمتر برخوردارند، در حالی که موجودات کوچک و ساده‌ای چون مورچه هم می‌توانند در آرامش و رضایت زندگی کنند.

هوش مصنوعی: هر خار خشکی، مانند زبانی تند و تیز است که از گوش‌های افرادی که در خواب غفلت به سر می‌برند بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: خفاش که موجودی شب‌زی است و در تاریکی به‌دنیا آمده، در نور خورشید به‌مراتب بدتر از قبل می‌شود. به عبارتی، کسی که در شرایط نامناسب یا با نیت نادرست رشد کرده، در مواجهه با حقیقت و نور، بیشتر نمایان می‌شود و به طور کلی وضعش وخیم‌تر می‌شود.