غزل شمارهٔ ۶۶۱۵
لاله است این که از جگر خاک سرزده؟
یا لیلی است سر ز سیه خانه برزده
عنبر به جام باده گلگون فکنده اند؟
یا بخت ماست غوطه به خون جگر زده
در چادر شکوفه نهفته است برگ سبز؟
یا طوطی است غوطه به تنگ شکر زده
از اشتیاق روی تو ای نوبهار حسن
دستی است شاخ گل که گلستان به سرزده
چون وا نمی کند گره از دل، چه حاصل است
زان دستها که سرو به طرف کمر زده؟
صائب چو زخم سینه گل بخیه گیر نیست
زخمی که روزگار مرا بر جگر زده
اطلاعات
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
لاله است این که از جگر خاک سرزده؟
یا لیلی است سر ز سیه خانه برزده
هوش مصنوعی: آیا این گل لالهای است که از دل خاک روییده یا لیلیای است که از دل سیاهیها سر برآورده؟
عنبر به جام باده گلگون فکنده اند؟
یا بخت ماست غوطه به خون جگر زده
هوش مصنوعی: آیا عطر خوش عنبر را در جام شراب سرخ ریختهاند؟ یا این که بخت ماست که در خون دل خود غوطهور است؟
در چادر شکوفه نهفته است برگ سبز؟
یا طوطی است غوطه به تنگ شکر زده
هوش مصنوعی: در چادر گل، آیا برگ سبزی پنهان است؟ یا اینکه طوطی در شیرینی غوطهور شده است؟
از اشتیاق روی تو ای نوبهار حسن
دستی است شاخ گل که گلستان به سرزده
هوش مصنوعی: از محبت و عشق به تو، ای بهار زیبایی، دستانی مانند شاخ گل وجود دارد که گویی گلستان در حال شکوفایی است.
چون وا نمی کند گره از دل، چه حاصل است
زان دستها که سرو به طرف کمر زده؟
هوش مصنوعی: وقتی که دل از درد و مشکلاتش رها نمیشود، چه فایدهای دارد از تلاشهایی که به ظاهر زیبا و پرشکوه است، در حالی که هیچ دردی را دوا نمیکند؟
صائب چو زخم سینه گل بخیه گیر نیست
زخمی که روزگار مرا بر جگر زده
هوش مصنوعی: صائب، مانند گلی که زخم سینهاش را بخیه زده باشند، زخمی نیست. زخمهایی که زمان بر دلم گذاشته، عمیقتر از اینهاست.