هوش مصنوعی: موی پریشان بر چهره‌ای زیبا افتاده که مانند موج بر سطح شرابی صاف و بی‌نقص جریان دارد.

هوش مصنوعی: تو به قدری زیبا هستی که هیچ کس نمی‌تواند از تماشای تو دست کشد، همان‌طور که شراب ناب و بدون آلودگی بی‌نقص است.

هوش مصنوعی: قلم از شوق نوشتن نامه به محبوبم می‌لرزد، مانند نی که در آتش بیفتد.

هوش مصنوعی: نسیم از شانه‌ای که در زلف‌هایت می‌گذرد، هزار نخ جان را در هم ریخته است.

هوش مصنوعی: اگر باده‌ نوشی می‌کنی، حواست را جمع کن و کنترل خودت را از دست نده، زیرا اوضاع به هم ریخته است و این وضعیت می‌تواند برای تو دردسرساز شود.

هوش مصنوعی: بی‌خبران در مورد من اشتباهاتی را به قلم می‌رانند چون ذهنم به خاطر فکرهای پراکنده‌ام به هم ریخته است.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانی از سادگی و بی‌خبری‌ات رها شوی؟ تو همچون کودکی هستی که در دنیای پر زرق و برق زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: دل چگونه می‌تواند از زیبایی آن لب سیراب شود؟ مانند سفالی است که به خواب یک شراب خالص و واقعی فرو رفته است.

هوش مصنوعی: از دل من، دود تلخی برمی‌خیزد، گویی که در میان خرمن، دوباره آتش شعله‌ور شده است.

هوش مصنوعی: عجب است که اندوه عاشق به اندازه‌ای قوی است که تو را این‌گونه تحت تأثیر قرار می‌دهد که سپردن این احساس، مانند ناز و سرکشی اسب تو شده است.

هوش مصنوعی: چشم‌های زیبا و صاف او مانند تیر از دل سنگ‌ها می‌گذرد و به خاطر زیبایی کمان‌مانند ابروهایش، از بس که جذاب و دلرباست، دل‌ها را به خود جلب می‌کند و فروریختن احساسات را به دنبال دارد.

هوش مصنوعی: دل از غم و درد عشق آگاه است، مانند اسبی که به دریای آتش فرو رفته باشد.

هوش مصنوعی: هر که به چهره زیبای او نگاه کند، بر حال آتش‌زده‌ها و آن‌هایی که در عشق می‌سوزند، رحم می‌کند.