هوش مصنوعی: هر کس که به کوه نزدیک شود و به آن آسیب بزند، مانند فرهاد که به خاطر سختی‌های کوه رنج کشید، خود را هم دچار آسیب می‌کند. باید با دقت و احتیاط به طبیعت نزدیک شد و از آن صدمه‌ای نرساند.

هوش مصنوعی: پای انسان در آغوش تسلیم گرفتار است و زیر فشار سختی، دل‌های شجاع و بی‌پروا مانند کوه، با نشاط و استقامت به ادامه مسیر می‌پردازند.

هوش مصنوعی: خازن سنگی که در آن جواهرات اسرار وجود ندارد، نمی‌تواند نورانی باشد؛ به همین دلیل، جواهرات درخشان به دنبال کوه می‌روند.

هوش مصنوعی: هر کسی که حامی و پشتوانه‌ای داشته باشد، هیچ غمی نخواهد داشت. مانند خوشحالی و شادی کبکی که از بالای کوه پرواز می‌کند.

هوش مصنوعی: دل عارف آگاه ممکن است با وجود جلوه‌های زیبای جهان پیرامونش، از هم بپاشد و به تکه‌هایی تبدیل شود، ولی این تجلی‌های زیبا و دل‌انگیز، او را از اصل وجودش دور نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: هر صبحگاه خورشید مانند سپری در برابر او قرار می‌گیرد و به همین دلیل است که بر ابرها، نشان از قدرت و توانایی کوه ظاهر می‌شود.

هوش مصنوعی: درد خواستن آرامش، به اوتاد (محکمات) شباهت ندارد؛ چرا که بر روی آتش، پا بر لاله‌های کوه نهادن، نشان‌دهنده سختی و ریاضت است.

هوش مصنوعی: از لب شیرین تو هر غمی که ساکت می‌شود، مثل اینکه هر سال از لاله‌ها در دل کوه، زیبایی و طراوت بروز می‌کند.

هوش مصنوعی: روزی شخصی از عالم معنا و نور بر زمین می‌آید که مانند باران بهاری، نشانه‌ای از زندگی و زیبایی را به سرزمین‌ها و کوه‌ها می‌برد.

هوش مصنوعی: اگر غم سنگین از قلب من خارج شود، فکر و آرزوی کوه نوردی فرهاد نیز از سر او می‌پرد.

هوش مصنوعی: پای در دامان تسلیم و رضا خم شده است، زیرا بر سر گنجی قرار دارد که دائماً در انتظارش است. مانند پای کوه که به آرامی و استقامت در یک جا مانده و محکم است.