هوش مصنوعی: تا زمانی که چهره‌ی تو نور و زیبایی را به دنیا می‌بخشد، در مقابل هر خرابه و فضایی، نعمت‌های گرانبها و ارزشمندی وجود دارد.

هوش مصنوعی: قدرت اندیشه و تفکر تو، مانند برگ‌های پاییزی که بر روی زمین افتاده‌اند، توانسته است تفکر و قدرت زورآوران را به شکست بکشاند.

هوش مصنوعی: تمام زیبایی و ارزش‌های درون خود را در زمان شادی و خنده تو مانند مروارید از صدف خارج کرده و به نمایش می‌گذارم، گویی که استخوانی در دهن ندارم.

هوش مصنوعی: خط خوشی که بر روی برگ گل ریحان نوشته شده، به گونه‌ای زیبا و دلنشین است که مانند نگاشته‌ای از یاقوت می‌ماند و به آن‌ها که خطاطی می‌کنند، این احساس را می‌دهد که مانند قلمی تیز و روان بر روی انگشتانشان می‌رقصد.

هوش مصنوعی: وقتی که دست خونین به زمین می‌خورد، باعث می‌شود که راهی از خون لعل به وجود بیاید و از دهان یاقوت تو، گوهرهای زیبا و ارزشمندی به زمین بیفتند.

هوش مصنوعی: صبح زود بیدار شدن و نگاه گرم تو، کسانی را که در روز قیامت قرار دارند، از مشکلات و فتنه‌های آخر الزمان دور کرده و آرامش می‌بخشد.

هوش مصنوعی: اشتیاق و محبت طولانی من به گوش تو باعث شده که در عمق صدف‌های دریا، مانند گوهری باارزش، به دور خود پیچ و تاب بزنم.

هوش مصنوعی: کودکانی که در این کشور و سرزمین بزرگ می‌شوند، نیازی به آموزش ندارند، زیرا آن‌ها از همان ابتدا درک و آگاهی کافی دارند و به خوبی می‌توانند نشانه‌ها و پیام‌ها را درک کنند.

هوش مصنوعی: از دل بیابانی که دارم، تا چشم‌پوشی کرده‌ام. خودم را در فضایی بی‌کران رها کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من کی هستم که در اینجا بخواهم با کلمات خود معانی تازه‌ای بسازم و خود را خالق سخن بدانم، در حالی که قدرت ایجاد معنا را به دیگران واگذار کرده‌ام.