هوش مصنوعی: چشم تو به زبان آمده و سخن می‌گوید، انگار که نقطه شروع همه چیز، یعنی بسم‌الله، بر روی ابروی تو نشسته است.

هوش مصنوعی: خال سیاه تو، همانند مرکزی است که همه چیز حول آن می‌چرخد و موهای تو نشان‌دهنده تنوع و متنوع بودن این دایره هستند.

هوش مصنوعی: شخصی با عشق و شوقی در دل، برگی از گل را در دست دارد و در حال تماشای قطرات شبنمی است که بر آن نشسته است. این تصویر نشان‌دهنده‌ی احساس آرامش و زیبایی است که به خاطر عشق به چهره‌ی محبوب به او دست داده است.

هوش مصنوعی: پنجه‌ي مرجان، شانه‌ي درخت شمشاد را به دست گرفته و از دل کسانی که دچار خونریزی شده‌اند، موی تو را به دست می‌آورد.

هوش مصنوعی: عطسه‌ای می‌تواند آرامش و لطافت غزال‌ها را برهم بزند، به‌گونه‌ای که رایحه خوش گیسوان تو اگر به سرزمین ختا برسد، تأثیری عمیق بر آنجا خواهد داشت.

هوش مصنوعی: گوش من به مانند برگ لاله از سخنان دل‌انگیز و آتشین تو چنان لطیف و زیبا شده است.

هوش مصنوعی: اگر شمع نور خود را پیش روی چهره تو به نمایش نگذارد، در خم گیسوانت گم می‌شود و راهش را گم می‌کند.

هوش مصنوعی: چند بار باید بین ما فاصله ایجاد شود؟ من در حال سوختن هستم، از جیب گل‌ها چقدر می‌توانم عطر تو را بزنم؟

هوش مصنوعی: تا زمانی که نشانه‌ای از ماه نو بر صفحه دوران وجود دارد، آن زمان عطف و توجه به زیبایی و سادگی خط و ابروی تو درست و قابل قبول خواهد بود.