هوش مصنوعی: نشانه‌های قدم تو چنان وحشی و آزاد است که دل صحرا به خاطر آن به تپش می‌افتد و دلهره‌اش را احساس می‌کند.

هوش مصنوعی: عمر کسی که در پای تو قدم می‌گذارد، هرگز به آسانی به پایان نمی‌رسد، مانند رشته‌ای که به خاطر گره خوردن، کوتاه نمی‌شود.

هوش مصنوعی: هر حادثه و آشوبی که در دنیا وجود داشت، به زیر سایه و قدرت تو جمع شد، مانند پرچمی که در بالا قرار دارد.

هوش مصنوعی: دیگر نمی‌توانم دل خود را با امید به آینده تسکین دهم، حتی اگر تمام ماه‌ها را در آسمان داشته باشیم، باز هم کمبودی تو احساس می‌شود.

هوش مصنوعی: هرچند نمی‌توانم به پای دیگری بروم، اما دور گردون (زمان) مرا به دنبالت می‌کشاند.

هوش مصنوعی: چشم مانند خواب عمیق و سنگینی است که وقتی باز می‌شود، دل را از رنج و درد آسوده می‌کند، مانند کوهی از غم که وجود دارد.

هوش مصنوعی: چشمی که به خط زیبای تو می‌نگرد، بر گل‌های فرشتگان به ناز می‌نگارد.

هوش مصنوعی: صائب، چه خوب است که هر شعری که از قلم تو بیرون می‌آید، در زبان‌ها نیفتد و به‌راحتی فراموش نشود.