هوش مصنوعی: ای گل ظریف و لطیف که زیبایی‌ات در کلاهک خود نمایان است، پیچ و خم بنفشه به زیبایی و خط سیاه تو تشبیه می‌شود.

هوش مصنوعی: عطر گل به خاطر ادب، پاهایش را در سایه گلی که محل آرامش تو بود، دراز نمی‌کند.

هوش مصنوعی: از پیچ و تاب حلقه، نام آفتاب به شکلی که خطی به دور هاله صورت ماه تو را ایجاد کرده است.

هوش مصنوعی: خون مانند عطر خوشی در دل او پخش می‌شود و به هر دلی که نشانی از عشق تو دارد نفوذ می‌کند.

هوش مصنوعی: شکستگی و دل‌تنگی خود را دیگر پنهان نمی‌کنم؛ هرکسی که به کلاه تو نگاه کند، به طور طبیعی متوجه این احساسات می‌شود.

هوش مصنوعی: در نگاه کسانی که نظر می‌کنند، خیابان بهشت است و هر جایی که سینه‌ای منبع عشق و دلشکستگی باشد، مسیر اصلی توست.

هوش مصنوعی: فردا، هر دلی که امروز از محبت و راه تو دوری کرده، حسرت و پشیمانی خود را با خاک و غبار به سر خواهد کرد.

هوش مصنوعی: دل وقتی که تلاش می‌کند از زنجیرهای تو آزاد شود، مانند یک حلقه از چشم‌های بازیگوش تو می‌تواند در دام نگاه تو گرفتار بماند.

هوش مصنوعی: کسی که در جوانی همه چیز خود را برای تو صرف کرده و اکنون با اندوه و افسردگی روبروست، از کجا می‌تواند برود یا امیدی داشته باشد؟