هوش مصنوعی: دل ما به هر نوایی حرکت می‌کند و همچون بوی گل، سرشار از آرامش و لطافت است.

هوش مصنوعی: دل زمین پر از درد و زخم است و در آن، غم و اندوخته‌ای بزرگ نهفته. هر یک از اشک‌های ما به مانند بذری است که در خاک دل ما می‌روید.

هوش مصنوعی: آینه که شکست، تصویری از ما و تو در چشمان ما نمایان شد. همان تصویری که از تو در ذهن داریم، در مقابل ما قرار گرفت.

هوش مصنوعی: ما به پایان کار نزدیک شده‌ایم، اما همچنان در آغاز سفر هستیم؛ منزل ما از راهی طولانی‌تر دور افتاده است.

هوش مصنوعی: کرم حاتم به اندازه‌ای است که اگر کسی در مقام درخواست و نیاز به سراغ ما بیاید، به هیچ عنوان احساس کمبود نمی‌کند و ما هم در این بخش هیچ کم‌وکسری نداریم.

هوش مصنوعی: هرچه تلاش و فکر کنیم و درگیری‌هامان را حل کنیم، باز هم مشکلات‌مان برطرف نمی‌شود.

هوش مصنوعی: ما از باغ بهشت می‌گذریم و در دل ما، درخت قد تو ریشه دوانده است.

هوش مصنوعی: ما از هیچ کسی غم نخواهیم خورد، خوشا به حال کسی که به دل ما راه پیدا کند.