هوش مصنوعی: عواطف و احساسات من را درک کن و به اندازه‌ی درد و اندوه من، صبر و تحمل داشته باش. بعد از آن، قلبی از من بخواه که آرامش و سکون را به تو هدیه کند.

هوش مصنوعی: من به خاطر عشق و وابستگی به تو، قادر به ترک اینجا و رفتن نیستم. تنها چیزی که دارم، غبار انتظار است که بر سر راه تو نشسته است.

هوش مصنوعی: من در پی آنم که اگر از این دنیا بروم، مرا در زلف آن معشوق جستجو کنید.

هوش مصنوعی: گاهی ابر سیاه معروف است که در دل شب می‌بارد و ای شب سیاه، کار خوب را دنبال کن.

هوش مصنوعی: وقتی که دوران زندگی‌ام به پایان برسد، به دنبال آن نگاه بی‌خودی باش که برایم جذابیت دارد.

هوش مصنوعی: عزیزم، دل تو دیگر در یک جا آرام نیست و از تن تو به دنبال جایی برای آسایش می‌گردد.

هوش مصنوعی: به خواسته‌ها و آرزوهای خود افسوس نخور و برای تحقق آن‌ها فقط نشین و انتظار نکش؛ بلکه باید تلاش کنی و منابع خود را در مسیر درست به کار ببندی تا به موفقیت و شکوفایی برسی.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی دعوت به آزمودن و ارزیابی ارزش‌های واقعی انسان‌ها در دنیای امروزی است. شاعر به ما می‌گوید که مانند گرفتن روغن از ریگ، کارهای دشوار و نادر می‌تواند در امتحان انسان‌های این زمان مشخص شود. به عبارت دیگر، در میان افرادی که در حال حاضر زندگی می‌کنند، باید صداقت و شرافت را جستجو کنیم.

هوش مصنوعی: در این دنیا، بی‌توجه به خودت و بدون غرور، به معنای عشق حقیقی و واقعی بیندیش. تلاش کن تا به روشنایی و نور عشق نزدیک‌تر شوی.