نهال رهگذر دست طفلان یعنی گلی که سرنوشت شوم چیده شدن را دارد، راستی چرا کودکان گلهای توی مسیر مدرسه را تباه می کنند؟

در بیت 4 مصرع 2 برگریز درست است و بیت آخر به نظر من باید این باشد: که غنچه ماند و در جیب دست رغبت ما

نهال خوش ثمر رهگذار طفلان
معلمی است که عمرش را در مسیر پرورش انسانها سپری می کند.
عالمی است که سخنی می گوید برای سال ها بعد و هم عصرانش آن را نمی فهمند.
رهبری فرزانه است که در دایره ی مدیریتش فایده می رساند و ...
و من اگرچه صایب نیستم ، در همان رهگذار به ثمر نشسته ام.

چو دیگران نه به ظاهر بود عبادت ما
یعنی عبادت همه ی مردم خود نمایی ست فقط عبادت ایشان ظاهر سازی نیست ؟
ادبای ما را .

به نظر می آید اشتباه تاپپی رخ داده باشد.
نهال خوش ثمر رهگذار طفلانیم
که بر گریز بود موسم فراغت ما
که برگ ریز ( پاییز ) بود موسم فراغت ما
درختان میوه فقط در هنگام برگ ریز پاییز از دست کودکان در امان هستند

نهال خوش ثمر رهگذار طفلانیم به این معناست که نهانی که میوه می دهد طفلان به قصد رسیدن به میوه مرتب به این نهال سنگ پرتاب می کنند و لذا به جهت تداوم این روند می گوید موسم فراغت ما بر مسیر گریز است یعنی آسایشی نداریم و آسایش از دست ما فراری است . دوستی برگریز است را برگ ریز تفسیر کرده است . این هم تعبیری جالب است یعنی زمان آسایش ما فصل خرانی است که دیگر درخت گل و میوه ای ندارد .