هوش مصنوعی: بیایید که جدایی از تو، به شدت مرا عذاب داده و سوخته است. درد و رنجی که از فراق تو دارم، مانند آتش در وجودم می‌سوزد.

هوش مصنوعی: دیگر بیش از این تردید نکن، زیرا نزدیک است که جان من از ماندن در کنار تو جدا شود و به سفر برود.

هوش مصنوعی: هر چیزی که از چشم می‌رود، اگر از دل فراموش شود، پس چرا عشق تو باید به خاطر دوری بیشتر بشود؟

هوش مصنوعی: از زمانی که با تو صحبت کردم، به خوشبختی و کامیابی دست یافتم. حالا چطور می‌توانم حق صحبت تو را فراموش کنم؟

هوش مصنوعی: من به مرز جدایی و دل‌تنگی رسیدم و در این لحظه، جانم به شدت در انتظار بازگشت تو است.

هوش مصنوعی: هنگامی که باده (شراب) به گریه می‌افتد، چنان در گلوی شیشه گره خورده که به خاطر درد جدایی تو، دیگر نمی‌توان آن را پایین برد.

هوش مصنوعی: مغز کسی که تحت تأثیر عشق تو قرار گرفته، به سخنان بی‌احساس و سرزنش‌کنندگان اهمیت نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: برای ابراز احساسات عمیق و بی‌انتهایم نسبت به تو، نیاز دارم نامه‌ای طولانی‌تر از شب جدایی بنویسم که در آن قلم، تمام شوق و longing من را بیان کند.

هوش مصنوعی: زمانی که از سجده سر برمی‌دارم، که وقتی روزگار جدایی تو به پایان برسد و به مانند نامه‌ای روشن شود.

هوش مصنوعی: وقتی که حوادث و مشکلات به‌سختی بر سر راهت قرار می‌گیرند، ممکن است از نعمت‌ها و موفقیت‌های خود دور شوی.

هوش مصنوعی: نمی‌توان از قوانین سرنوشت فرار کرد و اگر چنین یاری وجود داشت، کسی نمی‌توانست ما را از تو جدا کند.

هوش مصنوعی: اگر زبان توان بیان کردن احساسات و شکایت‌های تو را نداشته باشد، پس بهتر است که ساکت بماند.