هوش مصنوعی: ای بلند آسمان، چه نیکو است حال بی‌فکری که از عشق تو به پا خواسته و دو دنیا را مانند گریبان چاک کرده است.

هوش مصنوعی: از شرم کمال نداشتن، اشک‌ها بر زمین می‌ریزد و همچون خون، زیبایی شگفت‌انگیز خورشید تحت پای عشق توست.

هوش مصنوعی: در این مسیر، اگر دل را به عشق تو نزدیک کنم، هیچ گمراهی وجود ندارد که در آن، خضر (نماد هدایت) از دشت عشق تو سبز شود.

هوش مصنوعی: به خاطر رسیدن به عشق تو، آن چیزهای بزرگ و شگفت‌انگیز هم در برابر عشق تو احساس حقارت می‌کنند.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، در حالی که زیبایی و درخشش خورشید به اوج خود رسیده است، چهره تو آن چنان تاثیرگذار و جذاب است که هر کسی که چشمانش به صورت تو می‌افتد، اشک آب در چشمانش جمع می‌شود.

هوش مصنوعی: هر تکه از آن مانند ماهی در دل دریا است و هر کشتی که در عشق تو گرفتار شود، به دریا غرق می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که خورشید قیامت می‌تابد و جهان را گرم می‌کند، هر کسی که تحت تأثیر عشق تو قرار گیرد، دچار گرما و شور و نشاط می‌شود.

هوش مصنوعی: در دل او زخم‌هایی وجود دارد که گویی همیشه باقی خواهند ماند. در این حال و هوا، خضر (نماد حکمت و جاودانگی) از تیغ بی‌نیازی عشق تو آسیب می‌بیند.

هوش مصنوعی: دل چه چیزی می‌تواند باشد که از سر شوخی، این سقف معلق را همچون مشبکی برای شعله‌های زیبای عشق تو ببیند؟

هوش مصنوعی: خاکستر وجود کسی که عاشق شده، به خاطر عشقش تحت تأثیر قرار نمی‌گیرد و در هر جایی که عشق او وارد می‌شود، مانند برقی بی‌پروا و ناگهانی می‌درخشد.

هوش مصنوعی: به رازهای حقیقت چون لب منصور آگاه شد، همچون لبی که از می منصوری پر شده، مینا (جام) عشق تو را می‌نوشد.

هوش مصنوعی: نور خورشید باعث شادی و سرزندگی ذرات کوچک می‌شود، اما هیچ‌کس به اندازه صائب نیست که به دنبال عشق تو باشد.