هوش مصنوعی: زمانی که او بنشیند، تمامی کوه‌ها در تسلیم و آرامش قرار می‌گیرند. وقتی او از جای خود بلند می‌شود، زمین نیز به همراه او حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: از لطف عشق، حیوانات و انسان‌ها تحت تأثیر قرار می‌گیرند و آرام می‌شوند. هر کسی که این گوهر را با خود داشته باشد، مانند مجنون سلیمان خواهد شد.

هوش مصنوعی: نگاهی که با مچ دست نقره‌ای‌اش داشتنش، مانند چراغ صبح است. اگر او بخواهد، می‌تواند از آستینی که دارد، ماه را بیرون بیاورد.

هوش مصنوعی: به بیان دیگر، حرف زدن درباره موضوعات بی‌محتوا و پیش پا افتاده یادآور این است که باید به درون‌مایه و عمق مطلب توجه کرد. مثل صدفی که بسته است و باید درونش مروارید باارزش وجود داشته باشد تا ارزشمند باشد. در واقع، سکوت و اندیشه‌ها با ارزشی که در دل دارند، اهمیت بیشتری از سخنان توخالی دارند.

هوش مصنوعی: در اینجا به فردی اشاره شده که در تلاش برای بدست آوردن لذتی شیرین و خوشمزه مانند عسل است، اما باید مواظب نیش زنبور باشد که می‌تواند منجر به درد و رنج شود. این به نوعی نشان‌دهنده تعادل میان لذت و خطر است؛ برای رسیدن به چیزهای خوب، باید مراقب عواقب ناگوار نیز بود.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم درباره‌ی دل‌تنگی‌ها و ناراحتی‌های خود صحبت کنم، اما شاید اگر با او به آرامی صحبت کنم، دو زلف خوشبو و زیبا بتوانند احساسات مرا منتقل کنند.