هوش مصنوعی: از دل نگران و اندوهگین دنیا دوری کن و تا زمانی که می‌توانی، بار سنگینی را بر دوش دل‌های دیگران نگذار.

هوش مصنوعی: تا وقتی که شرابی در جویبار تو نیست، مثل سبوی باده در دستت نگذار، زیرا بار و مسئولیت دیگران را بر دوش خودت نگذار.

هوش مصنوعی: تا جایی که می‌توانی، به ارزش‌های واقعی و ماندگار اهمیت بده و از افکار بیهوده و بی‌محتوا دوری کن؛ زیرا مانند کف روی دریا، آن افکار فاقد عمق و معنی هستند.

هوش مصنوعی: بادبان کشتی را به حرکت در می‌آورد، اما لنگر آن را ثابت نگه می‌دارد. همچنین، روح انسان نیز از نعمت‌های گوناگون پر می‌شود و نباید به کارهای بیهوده و زودگذر افتاد.

هوش مصنوعی: برگ‌های دل خود را مانند غنچه جمع کن و از چین و چروک‌های پیشانی‌ات بپرهیز. مانند گلی نباش که درد و رنج نداشته باشد، اما بی‌دلیل بخندد.

هوش مصنوعی: از دنیا و مادیات بگذر و سبک‌بال و آزاد مانند گردباد باش. در زندگی به خواب نرو و بار سنگین نگرانی‌ها را بر دوش خود نگذار. از یادآوری سختی‌ها و مشکلات در بیابان دل پرهیز کن.

هوش مصنوعی: کسی که به تنهایی با خود صحبت کند، از جمع و جامعه جدا شده و درواقع دچار مشکل است.

هوش مصنوعی: به تنهایی عادت کن و از همراه شدن با افرادی که تنها هستند دوری کن.

هوش مصنوعی: اگر روز بزرگ و باشکوهی برای توست، در دل شب و در زمان‌های سخت غفلت نکن که باید به نیازهای دل دیگران توجه کنی.

هوش مصنوعی: اگر صبح زود بیدار شوی، مانند شبنم که به وصال آفتاب می‌رسد، تو هم می‌توانی به زیبایی و روشنایی روز دست یابی. چشمانت را باز کن و از خواب غفلت شب‌ها غافل نشو.

هوش مصنوعی: هرچه در دنیا و طبیعت وجود دارد، در درون انسان نیز هست. بنابراین به جای جستجوی خارج از خود، باید به درون خود سفر کنی و به کاوش در ذات و وجود خود بپردازی. نباید فقط به دنبال دنیای بیرونی باشی.