هوش مصنوعی: تو چنان با پهلوانان خویش تند و جدی برخورد می‌کنی که حتی تیغ هم به لرزه درمی‌آید، همانند برگ بیدی که در کنارت است.

هوش مصنوعی: نسخه زیبایی تو به زبان ساده و مکرر بیان شده است، و مانند کمر هر موی تو، پیچ و تاب خاصی دارد.

هوش مصنوعی: در زمین پاک و مناسب، تخم راه رشد را پیدا می‌کند و به جواهر تبدیل می‌شود، مانند عرقی که روی صورت تو می‌نشیند و زیبایی‌ات را نمایان می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر حیا و شرم تو از چهره‌ات پنهان نگردد، بوی تو به تنهایی می‌تواند دیگران را به مقصودت آگاه کند.

هوش مصنوعی: ناخن‌های الماس مانند الماس در چشم او می‌درخشند، و این زیبایی مانند ماه شب چهاردهم است، و این حس زیبایی را هر کسی که به ابروی تو نگاه کرده، درک می‌کند.

هوش مصنوعی: سیل بی‌رحم همچون گرداب می‌چرخد و به خاطر گره‌های زیادی که وجود دارد، زمین کوی تو را گرفتار کرده است.

هوش مصنوعی: طوقی که به گردن سرو زیبایی افتاده، نشانه‌ای از بندگی و عشق است. وقتی که قامت دلربای تو در میان گلستان ظاهر شد، آن سرو نیز دچار دگرگونی شد.

هوش مصنوعی: وقتی حنا از هندوستان به رنگ سیاه درمی‌آید، دل‌های ما به خاطر عشق تو به حسرت و غم می‌افتند؛ مانند مشک که در گیسوان تو جا گرفته است.

هوش مصنوعی: چشم صیاد به زخم‌های لاله می‌نگرد و آنقدر از دیدن تو ترسیده که نمی‌تواند به تو نگاه کند.

هوش مصنوعی: هر شعله‌ای می‌تواند به نشانی از خطر تبدیل شود، اگر آتش در جهت خودت قرار بگیرد و با خوی تو ارتباط برقرار کند.

هوش مصنوعی: هرچند که گوهر در کنار تو به وفور هست، اما رنج و زحمت یکی است و روزی و منفعت از طرف تو به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: شمع‌ها در سکوت غم‌انگیزی فرو رفته‌اند، اما با شراب آتشین مانند چهره تو، روشنایی می‌افروزند.

هوش مصنوعی: اینقدر غرق در عشق و بی‌پروا هستم که خون عاشقان برایم به اندازه آب نوشیدنی می‌رسد، درست مانند خواب‌آوری که نرگس جادویی‌ات به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: من که بی‌گناه و نا‌آشنا هستم، چگونه می‌توانم در آینه نگاه کنم و هم‌نوا با تو به دلخواهی دلبری از کسی بکنم؟

هوش مصنوعی: گل به خاطر دیدن خورشید و ماه در چشم او می‌افتد و چشمان صائب به خاطر آشنایی با روی تو روشن و آگاه می‌شوند.